Het ziet er naar uit dat het hier in orde komt. Langzaam maar zeker, maar toch.
Jan heeft sinds gisteren geen koorts meer, of toch niets zorgwekkends: 37,4 °C ’s ochtends en 37,6 °C ’s avonds. Hij is vrolijk en actief, dus die is er door. Volgende week kan hij dan weer naar de peutertuin. Goed nieuws ook voor Michel die volgende week thuis is.
Voor Louis is het nog niet voorbij. Hij lijkt zeer goed te reageren op de antibiotica. Gisterenochtend had hij ook geen koorts meer (37,5 °C) en hij was zeer vrolijk en actief. Hij is koortsvrij gebleven tot de namiddag. Rond 16u is hij dan hier thuis in slaap gevallen (papa was thuis) terwijl ik Zelie was gaan halen en toen hij wakker werd stond hij weer roodgloeiend: 38,7 °C. Direct Junifen gegeven (koortswerende siroop, voor de kinderlozen onder u) en de koorts was weg. Hij reageert tenminste goed op de medicijnen, dus dat is ook al veel. Deze ochtend opgestaan met koorts, maar het viel mee (38,1 °C). Zeer neuterig en voor het minste beginnen wenen, maar na een lepeltje siroop was de koorts weg en hij is nu weer zijn vrolijke zelve.
Hij heeft wel een hekel aan zijn antibiotica siroop. Eergisteren heb ik hem bijna moeten vastpinnen om het binnen te krijgen, maar uiteindelijk hebben mijn overredingskrachten hem ervan kunnen overtuigen het vrijwillig door te slikken. Gelukkig. Twee keer per dag worstelen om een kind van 4,5 siroop te laten drinken zag ik niet echt zitten.
Voor de rest amuseren ze zich hier wel. Het leuke is dat de twee jongens meer naar elkaar toegegroeid zijn. Ze hadden alleen elkaar (en de TV) om zich bezig te houden, dus dat helpt wel. Voordien speelde vooral Zelie met Jan, Louis bijna nooit. Nu gaat Louis zich ook bezighouden met Jan, wat wel leuk is.