Tik op de vingers en een bank achteruit

Donderdagavond viel mijn euro: Anna vertrok deze ochtend op Ardennenklas.

Op zich tijd genoeg om alles in gereedheid te brengen, maar te laat voor iets zeer belangrijk: op mijn werk vragen of ik maandag iets later mocht toekomen zodat ik haar naar de bus kon brengen en haar uitwuiven. Ah ja, want vrijdag was het wapenstilstand en dus was er niemand op het werk.

Een zeer triestige dochter dus toen ik haar vertelde dat ik haar niet naar de bus zou kunnen brengen en ook een beetje geregel om haar daar op tijd te kunnen krijgen mét valies (dankuwel mamie voor het zeer late invallen).

Een groot gezin is dus niet altijd alles en regelen voor 6 kinderen maakt dus dat er al eens iets uit het oog verloren wordt of nét te laat gerealiseerd wordt.

Ik heb haar deze ochtend dan maar iets vroeger wakker gemaakt om nog een dikke knuffel te kunnen geven (ik vertrek normaal gezien al als ze nog slapen) en kijk: vrijdag is ze terug en ik heb beloofd om haar te staan opwachten en niemand die mij zal tegenhouden 😉 (nu wel nog op tijd een kaartje sturen of ik krijg weer slechte punten).

Spiekpietjes

Als ge anderen hun blog leest kunt ge nog eens inspiratie opdoen.

Het plan was om deze vakantie op vrijdag op uitstap te gaan. Ik dacht aan de Grotten van Han of de Efteling. Probleem was: A en Z. 4 en 5 jaar, dat is nog heel klein eigenlijk en beide ideëen waren misschien toch een beetje te lastig met hen, alleen al aan de autorit er naartoe denkend.

En toen las ik Lilith haar blog over haar uitstap naar Oostende en ik wist het: de Spiekpietjestentoonstelling zou ideaal zijn: niet te ver, niet pokkeduur en ge moest daarvoor niet ontiegelijk vroeg opstaan om er het maximum uit te halen (het is vakantie voor iets hé).

We hadden dus een zeer gezapige voormiddag. Jan besloot bij zijn vriend te gaan spelen, Louis en Zelie bleven thuis, en zo vertrok ik kort na de middag met Anna en A en Z richting Oostende.

De tentoonstelling was een schot in de roos, volledig op maat van (kleine) kinderen gemaakt. We waren duidelijk niet de enigen die op het idee gekomen waren: de parking stond overvol en er was toch wel een serieus lange rij voor de kassa, maar dus de moeite van het wachten waard.

spiekpietjes-lange-rij

De kinderen kregen elk een eigen audioapparaat om het verhaal te kunnen volgen (vonden ze fantastisch) en daarna gingen we op zoek naar de verborgen spiekpietjes.

We hebben er een kleine 2 uur rondgelopen en de kinderen hebben zich rotgeamuseerd.

Daarna was het tijd om nog even in het fort zelf rond te lopen en uiteraard om richting zee te trekken: je kan toch geen bezoek aan Oostende brengen zonder een wandeling aan/langs het strand te maken.

We hadden geen geluk met het weer: het was al koud om te beginnen en tegen dat we halverwege onze wandeling waren (richting pier en terug) begon het te regenen. Maar ondanks dat was het een mooie – en vermoeiende – wandeling: niets zo zalig als goed ingepakt langs het water te lopen.

Tegen dat we terug aan de wagen waren stond hij er nog moederziel alleen en waren wij toch wel redelijk verkleumd. Blij dat we konden instappen en ons opwarmen.

oostende-eenzame-auto

 

 

Voetbalvakantie

De herfstvakantie zal door voetbal gedomineerd worden:

  • zaterdag 29/10: thuiswedstrijd tegen SWI Harelbeke
  • maandag 31/10: training
  • woensdag 2/11: thuiswedstrijd tegen Torhout 1992 KM
  • donderdag 3/11: gaan kijken naar KAA Gent-Shakhtar Donetsk
  • zondag 6/11: uitwedstrijd tegen RAC Waregem.

Gelukkig hebben we tussendoor ook nog andere dingen te doen.

Zoals gaan eten bij vrienden, samen met andere vrienden. Het zal dus een zeer vriendelijke/vriendrijke avond worden en ik vrees direct ook een zeer late avond. Iets waar ik wel al een tijdje zeer hard naar uitkijk.

Zoals ons jaarlijks halloweenfeestje, wat organisatiegewijs spannend zal zijn want het valt samen met de training, maar ik heb gelukkig geen werkdag wegens Brugdag op het werk dus tijd genoeg *kuch* *hoest* *proest*.

Zoals een uitstapje ergens doen op vrijdag, wegens dat dat ongeveer de enige dag is dat het mogelijk is als je rekening houdt met de andere activiteiten en dat we er toch minstens één dag op uit moeten trekken.

Zoals de klasuitstap met de klas van Z. Jammer genoeg hebben ze er voor gekozen om naar de Play Beach te gaan (vind ik redelijk een hel), maar als ik mij niet vergis is de akoestiek daar toch marginaal beter dan in Pretland én is het altijd leuk om andere ouders te ontmoeten.

Leve de vakantie!

Einde van de vakantie

Ik had nog één dag verlof op het werk en dus nam ik hem vandaag maar op. Afgesproken met vrienden en ’s middags toegekomen op de Blaarmeersen met Jan, Anna en A en Z.

Jan wou eerst niet meegaan: geen zin om te zwemmen. Gelukkig waren we nog iets vergeten thuis waardoor ik nog een toertje deed met de wagen en Jan toch nog besliste om mee te gaan.

We nestelden ons in de Krekenput en de kinderen amuseerden zich zeer goed: meer dan zand en water hebben kinders uiteindelijk niet nodig. De volwassenen hadden daardoor de tijd om gezellig te babbelen en ondertussen regelmatig de kinderen te tellen.

We zijn niet te lang gebleven want morgen 1 september. Maar Anna wilde nog op de grote glijbaan waardoor we op het gras belandden aan het strand. Daar waren opnames bezig voor Karrewiet en toen Anna en haar schoolvriendin, die ze was tegengekomen, dat ontdekten moesten ze natuurlijk meedoen. Er zou een filmpje gemaakt zijn, maar ik vind het nergens terug 🙁

Het is uiteindelijk (gelukkig) toch niet laat geworden. Mooi op tijd thuis om tijdig te kunnen eten zodat A en Z zeker op tijd in hun bed zaten voor de eerste schooldag. Maar alleszins een mooie afsluiter van de vakantie.

Weekend vol bezoek

De ouders van A en Z zijn nog in beeld. Elke 14 dagen is er bezoekrecht en daarvoor waren er 2 mogelijkheden: Drongen of Oudenaarde. Ik zei dat Oudenaarde geen probleem was: mijn papa en zus wonen daar en dan is dat direct een extra mogelijkheid om hen te bezoeken.

Zaterdag was het de eerste keer en den anderen en Anna waren ook mee naar Oudenaarde met dan het plan om mijn papa te bezoeken tijdens het bezoekrecht van A en Z. Mijn zus was nog op reis (terugweg). Een gezellig bezoek gehad en pas gemerkt toen we bijna terug in Gent waren dat ik mijn telefoon bij papa was vergeten. Geen probleem: eerst iedereen afgezet thuis, Jan afgehaald bij voetbalvrienden (hij had tornooi gehad) en dan terug naar mijn zus gereden die ondertussen thuis gekomen was en waar papa de telefoon had achtergelaten.

Een bezoek bij mijn zus is nooit een rap-binnen-en-buiten gelegenheid. Het was ook een tijdje geleden dat we elkaar gezien hadden en dat de kinders elkaar gezien hadden en dus was het plots 23u. De jongens waren ondertussen aan het zagen of Jan mocht blijven slapen en dus stelde ik voor dat mijn nichtje dan maar met mij mee naar huis zou gaan om bij ons te blijven slapen en met Anna te spelen.

Om 23.30u hebben wij dan Anna wakker gemaakt die toch wel een paar minuten nodig had om te beseffen wat er gebeurde en daarna dolgelukkig was om haar nichtje te zien.

Zondag dan terug gereden en nu met het hele gezin om dan van ‘kinderruil’ te doen en het werd weer een heel lange en gezellige namiddag waar we dan direct ook afspraken voor maandag namiddag: het hele gezin van mijn zus jaagt op Pokémon (ja hoor, mijn zus ook) en ze wilden eerst naar het Citadelpark daarvoor om daarna naar de cinema te gaan. Wij dus mee.

Vandaag dus ging Jan mee Pokémon jagen met mijn zus haar gezin, terwijl Zelie, Anna, Michel en ikzelf bij de speeltuin luierden en Z en A in de speeltuin speelden. Daarna met z’n allen naar Finding Dory (jammer genoeg Nederlandse versie, maar ja, met die kleintjes kon dat moeilijk anders).

Een overload aan familiebijeenkomst dus, maar niet echt want zo leuk.

‘Vakantie’

Ik herinner mij de tijd toen onze kinders kleiner waren en we 2 maanden zomervakantie moesten overbruggen als voltijds werkende mensen.

Ongeveer 20 vakantiedagen elk, dat is 4 werkweken. Hier en daar viel er vooraf als eens een dag af wegens wegens ‘facultatieve vrije dag’, ‘pedagogische studiedag’, brugdag of moesten we met zo’n dagen nog rekening houden voor het nieuwe schooljaar. Dat kwam dan op ongeveer 3 weken vakantie die we elk konden nemen tijdens de zomermaanden. We streefden naar zo weinig mogelijk kampen en dan zag de planning er uit als volgt: we namen elk 3 weken vakantie waarvan 1 week overlapte (ge moet er als gezin toch ook iets aan hebben) zodat we op die manier al 5 weken opgevangen hadden. Dan bleven nog zo’n 3 weken over die we opvulden met kampen of logeerpartijtjes.

De laatste jaren moesten we dat niet meer doen: ik was meestal werkloos, wat een oplossing was natuurlijk (elk nadeel hep zen voordeel) maar anderzijds was het ook niet nodig omdat de kinders groter werden en al eens alleen konden thuisblijven, waarbij de ‘groten’ dan de babysit waren en we dus, in plaats van hele dagen, al eens halve dagen thuisbleven en dus nog meer tijd konden overbruggen.

Met A en Z moeten we weer beginnen plannen en op dit moment is het voor den anderen want ik heb dit jaar geen vakantie meer over (met dank aan Kopenhagen en Spanje!). Het voordeel is dus dat hij wel thuis is en dat ik nergens aan moet denken en gelijk een lui wijf ’s avonds kan thuiskomen en mijn voetjes onder tafel schuiven (voor herhaling vatbaar 😉 )

Voor de komende vakanties zal er dus ook moeten gekeken worden hoe en wat, maar net zoals alles zal hier ook wel weer een oplossing voor gevonden worden zeker.

 

Kopenhagen

’t Is hier eindelijk een beetje op zijn plooien aan het komen. Tijd voor een verslagje over mijn reis.

Want Kopenhagen was uiteraard meer dan een concert alleen.

Jensensallé

1. Het weer

Ik heb een beetje pech gehad en mijn altijd-goed-weer-op-vakantie geluk was deze keer afwezig. Ik zweer het: altijd, altijd als ik ergens naartoe ging had ik zeer goed weer. De dag ervoor kon het nog weken aan een stuk geregend hebben, op het moment dat ik toekwam kreeg ik mooi weer. Ook als ik vertrok sloeg het weer soms direct om, maar nooit terwijl ik er was. Deze keer niet dus 🙁

Verder lezen Kopenhagen

3 op 4

Zowel Zelie, Louis als Anna kwamen vandaag terug van kamp.

De leiding had aan de ouders gevraagd wie kon helpen de groep naar Charleroi te brengen en hen daar dan ook te komen ophalen. Ik had mij opgegeven om hen bij terugkomst op te halen en dus vertrok ik redelijk op tijd naar Charleroi.

Ze landden om 12.05u dus dat was nog een degelijk tijdsstip. Strikt genomen zouden we dan op tijd terug in Gent zijn om dan om 15.20u Anna te kunnen afhalen aan het station. Dat laatste is uiteraard niet gelukt.

Naar Charleroi rijden was geen probleem, maar in het heengaan zag ik al direct dat terugkeren een ander paar mouwen zou zijn: zeer lange file tussen Erpe-Mere en Gent, zeer lange file rond Anderlecht … Er zou dus een alternatieve route moeten uitgestippeld worden, wilden we niet stilstaan.

Maar dus eerst naar Charleroi waar ik twee ongelooflijk vermoeide maar ook ongelooflijk gelukkige tieners in de armen kon sluiten. Ze hebben blijkbaar een zalig en fantastisch kamp gehad: niet te zwaar wat betreft staptochten, prachtige natuur, zalig goed weer en de groep (toch wel 14 tieners samen) kwam zeer goed overeen zodat het ook op dat vlak een fantastisch kamp was. Chapeau voor de leiding om dat allemaal zo mooi ineen te steken en hen zo een prachtige reis en herinnering te geven.

De terugweg liep dus via omwegen, waardoor we er 2u over gedaan hebben i.p.v. 1,5u langs de ‘normale’ weg. Maar aangezien die normale weg op 2 plekken dicht zat, waren we in verhouding dus toch ‘vroeger’ terug in Gent. Niet op tijd voor Anna, maar dat had ik al met den anderen uitgeklaard op voorhand: hij ging haar halen moest het mij niet lukken.

Uiteindelijk zijn we allemaal tegelijk thuis toegekomen: ik zette eerst de andere givers af aan het lokaal en tegen dat we thuis kwamen, kwamen Michel en Anna ook net thuis.

En ook Anna had een fantastisch mooi kamp en blijkbaar had ze ook de hele tijd heel mooi weer, daar in Eben-Emael. Ze had een mooi kleurtje alleszins en zag er zelfs uitgeslapen uit.

Nu tijd voor de was (jaja, ook de mijne) en dan is het nog tot volgende week vrijdag wachten vooraleer Jan ook terug is.

Stap 3: verblijf

Ja, met een concertticket en een vliegtuigticket zijt ge er nog niet, niewaar: eens je daar bent moet je nog ergens kunnen overnachten.

Nog een zoektocht dus die begon en opnieuw deed ik er weken over: kijken en zoeken naar hotels/jeugdherbergen/hostels via verschillende sites en mens, Kopenhagen is duur. Niet dat ik dat niet wist, maar toch: het bleef verschieten. Onder de 100€ per nacht vond ik niet direct iets en 500€ kwijt zijn voor 5 dagen, dat vind ik toch nog veel.

Overgeschakeld dus naar AirBnB en ook hier weer weken over gedaan: wat vandaag niet beschikbaar is, is het morgen wel en wat morgen beschikbaar is verdwijnt dan weer tegen overmorgen.

Er waren wat ‘voorwaarden’ die ik mezelf ook oplegde: ik wou een kamer huren, geen volledig appartement/huis want zo bestaat er toch een kans dat ik nog een beetje klap ga hebben. De kamer bij voorkeur bij een vrouw in huis. Mogelijkheid om gebruik te maken van de keuken en living i.p.v. alleen van de kamer en de badkamer: ik zou mij anders opgesloten voelen.

Soit, eindelijk toch de knoop doorgehakt en de logies zijn ondertussen dus ook in orde.

En als mijn verlof nu nog goedgekeurd wordt, dan is het volledig in orde.