en al en zo.
Het was een zeer goed einde en een goed begin. Wel zeer vermoeiend, amaai niet.
‘k Heb veel en heel mooie kadootjes gehad, o.a. een gastronomisch weekend van mijn schatje. Er staat nog niets definitiefs vast: het is een boekje met keuze uit hotels en nu moet enkel nog de reservatie gemaakt worden. Dus volgende week ga ik dat eens op mijn duizend gemakjes bekijken (tijdens de lunchpauze op het werk of zo) en dan reserveren. Hoogstwaarschijnlijk pas voor eind volgend jaar, zo rond mijn verjaardag. Kwestie dat ik een beetje vast aan huis zit tot september met een baby en als ik dan toch een weekend weg ga is het toch de bedoeling om de kindjes NIET mee te nemen 🙂
Ook een prachtige sjaal gekregen van mijn schoonmama. Michel zijn mama kan prachtig breien maar ze had het in jaren al niet meer gedaan. Een tijdje geleden heeft ze blijkbaar de breimicrobe weer te pakken gekregen en dat is zeer goed voor ons … en minder voor haar. Ze heeft de laatste weken ongeveer dag en nacht zitten breien met als resultaat:
3 volwassen sjaals
1 volwassen muts
2 kindersjaals
2 kindermutsen
1 paar kinderwantjes
4 prachtige kindertruien
1 volwassen trui
en een hoop stijve en ontstoken spieren, wat veel minder is. Ze is van plan blijkbaar om nog een trui voor Zelie te breien (volgens Zelie dan toch), maar ik hoop toch dat ze dat op een beetje langere termijn doet … voor haar eigen gezondheid 🙂
Voor de rest was alles tip top in orde: goed eten, zeer leuk gezelschap.
Alleen de kindjes hadden het een beetje lastig: verandering van routine bevalt hen niet altijd, vooral Jan dan niet. Op oudejaarsavond zaten ze er nogal laat in en dat heeft zich dan ook laten gelden op nieuwjaarsdag en nog meer gisteren, maar dat zal ook niet lang meer duren vermoed ik. We zijn weer thuis, dus de gewone routine zal gauw weer opgenomen worden.
Vandaag beginnen we aan de grote opkuis van ons huis … of dat is toch de theorie 🙂 We zullen zien wat we kunnen doen hé, zo’n gehandicapte en een zwangere vrouw samen. Gelukkig vinden de twee oudste het (nu toch nog) leuk om te kuisen, dus zullen we er maar van profiteren (slechte moeder, ja ik weet het).
Amai, wat een leuke cadeau’s en wat een ijverige schoonmoeder. Ik brei ook graag maar omdat het zo gevaarlijk is met de priemen en onze kleine kabouter die overal aanzit, laat ik het maar zo. (Dat zeg ik nu al 16 jaar, ha).
Don’t overdo het kuisen! Rusten is véél belangrijker voor een zwangere vrouw!!
Ik wens jou en Michel, jullie drie spruiten en the bun in the oven een gelukkig 2006 toe!