Tori

Zoals gezegd: ik ben wel een fan van Tori Amos. Ze heeft een heel gevarieerd repertoire, van heel traag tot zeer electronisch en nogal verrassend.

Er is nochtans een liedje waar ik de kriebels van krijg: ’97 Bonnie and Clyde. Hees-fluisterend gezongen over een vader (basically) aan zijn kleinen vertelt dat zij nu een uitstapje gaan maken om mama te gaan begraven, moeder die hij (=vader) eerder vermoord heeft.

Kiekevel krijg ik ervan. Het werkt echt om mijn emoties en ik krijg er een brok in de keel van en een slag in mijn maag.

Kiezig.