Zeef

Een zeef. Dat is mijn geheugen. 

Deze ochtend even de routine omgesmeten: eerst Jan weggebracht, daarna Louis en uiteindelijk Zelie.

(Er stond gisteren namelijk een nota in Zelie’s agenda van haar meester met de vraag contact op te nemen met de school (alleen positief nieuws, niets ergs) en, plichtsbewuste ouders die we zijn, wilden we dat dus eerst en vooral vandaag ook doen. Ja, zelfs Michel ging mee 🙂 Omdat ik normaal gezien Zelie eerst naar school breng rond 7u35, maar haar leraar er op dat uur nog niet is, hebben we dan maar de toer gedraaid zodat we uiteindelijk rond 8u05 op school waren.)

Dus zaten we met zijn vijfen een klein half uurtje samen in de auto en Michel en Louis waren over het een of ander onderwerp onnozel aan het doen. De reactie van Zelie daarop was zeer goed: ze zei constant zo heel droog van “ha ha”. Zo’n “volwassen” reactie van “jullie onnozelaars”.

Waarom mijn geheugen nu een zeef is? Awel, het was echt wel grappig en Michel en ik moesten goed lachen met zowel de reactie van Louis als van Zelie en ik was van plan om het gesprek hier op neer te zetten … en nu weet ik begod niet meer waar het over ging.

Er was v***domme nog geen twee uur tussen toen het gebeurde en ik op het werk was en … alles is weg. Ik kan mij absoluut niet herinneren waarover het ging.

Preseniele dementie? Help!!