Deze morgen weer controle bij de gyneacoloog.
Ik had al geschreven dat ik er naar uitkeek wegens een beetje zorgen. Zaterdagavond heb ik voorweeën (geen harde buiken) gekregen dat het niet normaal was. Er ’s nachts ook veel wakker van geworden, dus heel slecht geslapen. Zondag nog veel voorweeën gehad, maar niet meer zo frequent en tegen ’s avonds waren ze zo goed als gedaan.
Bij Louis en Jan waren de voorweeën hét teken dat de bevalling begonnen was.
Ik was dus een beetje bang voor een vroeggeboorte. Ok, ik ben al 34 weken (+5 dagen) ver en het zou in se niet veel problemen geven voor de baby. Normaal gezien zou hij alleen nog in de couveuse moeten maar zouden er geen echte complicaties meer zijn (wordt beweerd). Maar toch: ik zet liever kinderen op de wereld die ik bij mij kan houden vanaf het begin.
Maar alles blijkt in orde: nog geen opening, de kleinen beweegt nog goed (dat wist ik zelf wel natuurlijk) en heeft een goede hartslag. Hij zou nu ongeveer 2kg 300g wegen. Dus ben ik gerustgesteld.
Advies van de dokter: het is een teken dat ik veel meer moet rusten. Gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Er zijn hier nog 3 kinderen, de boodschappen moeten gedaan worden en ik werk nog. Michel heeft zijn rug gebroken waardoor hij niet kan helpen met de zware dingen en hij heeft trouwens toch geen rijbewijs, zodat daar ook niet al te veel hulp in zit.
Ik ga wel proberen niet meer zo de held uit te hangen. Voor de boodschappen zal ik mijn schoonfamilie inschakelen. Gezien zij ook boodschappen moeten doen weet ik dat ik gerust mag meegaan met hen om de mijne mee te doen. Vooral nu de straat hier volledig openligt zal het enorm helpen met het naar huis sleuren van de zware dingen.
Meer rusten ga ik ook doen: vroeger in mijn bed en in het weekend gaan slapen als Jan zijn middagdutje doet.
Binnen 3 weken ben ik dan thuis en dan ga ik … NIETS doen … behalve de kinderen naar school brengen en ophalen, de boodschappen doen, het huis langs de kant houden, wassen, strijken, … 🙂 Maar niet echt hoor. Het minimum zal gedaan worden tot de bevalling en ondertussen zal ik eens beginnen rondbellen voor hulp in huis. Lang genoeg uitgesteld.
Je weet ondertussen al wel dat je van mij bemoedigende maar ook strenge woorden mag verwachten: RUSTEN! Ja, ik weet het, dat gaat niet met drie kinderen in huis, maar toch, zoveel mogelijk proberen. Alsof je kan rusten met drie kinderen in huis, natuurlijk!
Spijtig genoeg is er geen wonderoplossing voorhanden. Al zal een poetsvrouw al wonderen doen! Zeker doen.
ik heb het daarnet chatsgewijs al laten weten aan Michel ook, maar bij deze is het een bevel: laat ons weten wat we kunnen doen. Wij zijn goed in praktische toestanden…;
Blij te lezen dat alles in orde is en dat de voorweeën gestopt zijn! Probeer jezelf toch maar wat te ontzien en wat meer te rusten!
Al kan ik mij heel goed voorstellen dat er niet veel rust inzit voor jou met die drie kleine bengels en Michels rugtroubles.
:-s
Misschien in een thuishulp, al dan niet tijdelijk, inderdaad de beste oplossing!