Gisterenavond was mijn humeur opperbest: zo blij dat ik er voorlopig vanaf ben (het werk dus :)).
De kindjes hebben het ook gemerkt: heb mij niet opgejaagd, bleef rustig en heb zelfs de energie gevonden om nog een beetje te spelen.
Qua wisselvalligheid kan het wel tellen, daar niet van: deze ochtend al heel wat minder: kort aangebonden, nerveus, geen geduld… Deze middag een dutje gedaan en het ging al een beetje beter, maar toch maar een beetje.
Enfin, als slaap mij goed doet dan zal het er alleen maar op vooruit gaan de volgende dagen, niet? Hope springs eternal…