’t Is hier zo stil. Amaai.
De enige actie komt er hier als de kindjes eventjes langskomen na school, voor de rest: behalve de familie en mijn goede lunchvriendin, nog geen bezoek gehad.
Enfin, overmorgen naar huis dus de mensen die nog willen langskomen: tomorrow is your last chance 🙂 (alhoewel: ik ben nog 5 maanden thuis hoor).
Ik zou volgende week héél graag Anna eens komen bezoeken, zou deze week al willen gekomen zijn maar lukte niet zo met mijn lessenrooster… 🙁 Je hoort nog van me 😉
Bij elk kind kreeg ik minder bezoek, het nieuwe was eraf denk ik. Maar zo had ik wel veel meer tijd om te genieten van mijn nieuwe kroostsamenstelling, ook ging ik telkens vroeger naar huis.
Ja, dat is het lot van een multiple moeder, zoals Ann al zei: elke volgende baby is toch minder “belangrijk” als die eerste. Maar denk maar dat je goed kan rusten, nu. Toch een zalige periode, die eerste dagen in het ziekenhuis en thuis. Niet vergeten te rusten!
Ik had net dezelfde ervaring bij de geboorte van onze nummer vier: uren aan een stuk geen kat, en dan ineens verschillende bezoekers tegelijk. Bovendien zijn de geboortekaartjes in Gent zelf (onze woonplaats) pas toegekomen op de dag dat we naar huis gingen. ’t Was dus ook dikwijls heel stil.
Ik zou natuurlijk wel graag eens komen kennismaken met jouw prachtige dochter – gevolg van de nabije betrokkenheid via ’t net natuurlijk 😉 – maar een mens valt toch niet zomaar een vreemde kamer binnen, nietwaar
In elk geval een hele dikke proficiat en je hebt een heel mooi kroost!
ik zou je heel graag eens komen bezoeken, voor jou en voor ons projectje?
dan heb je meteen foto’s van je nieuwe spruit 😉
ps: heb jij in het ziekenhuis ook internet?
Sandra, Michel,
Ik wilde jullie niet overrompelen. Dacht dat jullie overspoeld zouden zijn geworden geweest, maar wellicht denkt iedereen dat en is het bijgevolg erg rustig.
Je mag ons – als we nog mogen – verwachten in de St. Katelijnstraat om het uitgebreide geluk te komen bewonderen.
Eva