Ik ben moe.
Het rare is dat ik het weet met mijn verstand en het ook wel voel, maar enkel op welbepaalde momenten. Over het algemeen heb ik er echter weinig last van.
Ik weet verstandelijk dat ik moe ben omdat ik gemiddeld zo’n 5 uur per nacht slaap en ik er eigenlijk minimum 8 nodig heb (en liefst veel meer). Fysiek merk ik er over het algemeen niet al te veel van … tot er een moment van kalmte en rust komt en dan zou ik al staande in slaap vallen. En als ik ’s avonds in bed kruip val ik als een blok in slaap.
Maar bizar genoeg heeft het tot nu toe weinig effect op mijn humeur. Ik voel me echt goed nu en als ik overdag een uurtje kan meeslapen met Anna voel ik me weer kiplekker.
Deze vrijdagnamiddag was het eigenlijk maar 10 minuten en ik verbaas mij er altijd over hoe’n deugd zo’n hazeslaapje kan doen: hééél af en toe deed ik dat ook toen ik nog zelfstandige was, zo bijvoorbeeld vlak voor ik naar de rechtbank moest, en ik was dan direct weer opgefrist voor de rest van de dag.
Het is nu al twee nachten op rij dat Anna 4,5 Ã 5 uur slaapt tussen twee voedingen. Ik hoop dus dat dit het begin is van haar “doorslapen” (Jan sliep een mooie 9 uur aan vijf weken) en dus is het einde van mijn te korte nachten in zicht.
Hoop doet leven hé 🙂