Het is voorbij, het weekend. Oef.
Niet dat het tijd werd in de zin van “rotslecht weekend en blij dat het voorbij is”, eerder in de zin van “wreed goed weekend maar oerend druk en blij dat het voorbij is”.
Het begon op vrijdagavond met een zeer gezellig bezoek. Wreed goed gehad, maar het was 1u vooraleer ik naar bed ging.
Zaterdag was er dan vanalles te doen en vooral de voormiddag was, om het zacht uit te drukken, hectisch: Zelie en Louis moesten turnen, Michel ging naar een congres en ik moest van hot naar her rijden om iedereen op tijd op de plaats te krijgen waar ze moesten zijn. ’t Was eigenlijk de bedoeling dat ik ook iets wou horen van dat congres maar dat is dus niet gelukt.
Klein overzicht: om 9u moest Zelie op de les zijn en om 10u moest Michel ter plekke zijn. Dan moest ik om 10u30 Zelie ophalen om Louis af te zetten. Terug naar het congres om Zelie en Jan op de opvang achter te laten. Dan was het net weer tijd om Louis af te halen van de les (om 11u30) om uiteindelijk zelf (met Anna op de buik) toch nog eventjes naar het congres te gaan … was het toch niet net pauze zekers, dus net tijd dus om eventjes een korte babbel te doen met enkele bekende aanwezigen.
Ik ben dan na de pauze maar de kindjes gaan halen op de opvang om dan thuis te gaan eten want om 15u werden we alweer ergens verwacht.
In de namiddag werden we verwacht voor een feestje voor de verjaardag van mijn petekindje: Emil zal vier jaar worden komende dinsdag en hiervoor werd hij dus gisteren in de bloemetjes (en vooral kadootjes) gezet.
Zeer leuk feestje met ongeveer de volledige familie en een hoop kindjes. De desserts waren zalig, het avondeten zeer lekker en het gezelschap zeer te smaken. Het werd uiteindelijk 22u30 toen we naar huis trokken en dus 23u tegen dat de kindjes in bed zaten, maar voor één keer mag dat eens.
Vandaag iets rustiger begonnen: het eerste kindje (Zelie) was pas om 8u wakker en het laatste kindje (Louis) om 9u15.
’s Middags werden we dan bij mamie en grandpère verwacht om te eten en er werd duidelijk aan mij gedacht want één van mijn allerlievelingsgerechten stond op het menu: lamsgigot (sorry grandpère). Het voorgerecht was ook zalig: roodbaars op een bed van zeekralen. Jammie.
Om 16u hadden we dan afspraak op de Graslei met een vriend van Michel die hij in 15 jaar niet meer gezien had. Aangename meneer en het werd een gezellige namiddag terwijl de kinderen zonder probleem buiten konden rondlopen. Toch wel zalig zo’n autovrij stad.
Goed gevuld weekend dus. Wreed goed geamuseerd maar nu toch blij dat het voorbij is.