Zaterdag mochten we ons kindjes terughalen van hun kamp aan zee.
We waren een beetje laat (toegekomen om 12u in plaats van 11u) en de kinderen waren wreed content om ons te zien: ze vlogen ons om de benen en niet alleen omdat we laat waren hoor 🙂
Maar na de eerste blijdschap kreeg ik van Zelie te horen dat ze eigenlijk niet naar huis wou: ze wou nog wat blijven. En eigenlijk vind ik dat niet zo erg: ik had dat ook en zo weet ik tenminste dat ze écht graag gaat, dat ze een leuke vakantie heeft gehad en haar goed geamseerd heeft.
Louis heeft wel niet gezegd dat hij nog wou blijven maar wel dat hij volgend jaar wil teruggaan, wat dus ook zeer positief is.
En wat ik ooh wel heel positief vond: de monitoren hadden alleen positieve dingen te vertellen over onze kinderen. Hoe lief Louis wel was en hoe vrolijk en behulpzaam Zelie was.
Zaterdag waren er dus twee gelukkige kindjes maar ook twee gelukkige ouders: zij zijn weer thuis.