Het is gepasseerd en hij heeft het overleefd: Jan en zijn operatie, en uiteindelijk heeft hij er blijkbaar niet veel last van.
Ik mocht bij hem blijven terwijl ze hem in slaap deden en ze gingen mij komen halen als hij weer wakker werd.
Ander ziekenhuis dus andere gewoontes want bij Louis mocht dat niet: ik moest afscheid nemen van een klaarwakkere Louis die daarna naar de operatiekamer werd gerold al krijsend en ik zag hem pas terug toen hij al wakker was, ook al wenend.
Dus heb ik nu Jan zien ‘inslapen’ en ik was er niet goed van: dat wenen, die desoriëntatie als hij halfweg was, de dokter/verpleegster die mij probeerde buiten te krijgen (*kijk zijn ogen staan al wild, hij is al weg hoor mevrouw, hij weet van niets meer*) terwijl hij daar lag te krijsen en te spartelen, … brrrr. Vies.
Het wakkerworden was aangenamer: ik was de eerste die hij zag en hij is zeer rustig wakker geworden. Geen desoriëntatie, geen geween, … Gewoon lastig als hij ontdekte dat er nog overal draden aan hem vastzaten en hij wou die weg.
Na een klein uurtje op de recoverie werd hij terug naar de dagkliniek gebracht en een half uur later, toen eindelijk zijn infuus ook los was, liep hij vrolijk over en weer tussen zijn bedje en de wacht/speelruimte. De verpleegsters stonden doorverbaasd te kijken dat hij gelijk niets van last had.
En toen was het wachten tot de dokter zou langskomen om hem te controleren en te ontslaan. Ze hadden ons gewaarschuwd: het kon makkelijk half zes worden (zoals de dag daarvoor) want de dokter kwam pas als alle operaties voorbij waren.
We hadden geluk: uiteindelijk was de dokter er om half twee. Alles bleek in orde en we mochten naar huis … als Jan geplast had. En dat had hij nog niet.
Ik heb hem dus maar veel water proberen laten drinken want hoe rapper hij plaste, hoe rapper we daar weg konden. Uiteindelijk heeft het nog anderhalf uur geduurd en konden we pas om 15u naar huis.
Al bij al viel het dus nog mee. Gezien Jan totaal geen last had zijn we dan nog rap eens doorgegaan tot aan Bataclan (op de Feesten) en hebben we nog een wreed leuke namiddag gehad.
Vandaag ziet alles er nog steeds OK uit. Nu maar hopen dat alles in een mum van tijd geneest zodat hij weer in het water kan want dat mag nu niet.
Een gedachte over “De grote operatie”