Na mijn gejuich na Anna’s feestje over haar goede nachten heb ik mijn enthousiasme weer mogen terugschroeven.
Dat doorslapen was wel twee nachten, maar dat was ook al. De nachten nadien ging ze weer over naar wakker worden na vier uur om uiteindelijk weer zes à zeven uur door te slapen.
Ongeveer twee weken na het feestje begon ze negen à tien uur te slapen. Zalig gewoon: haar tussen 21 en 22u in bed steken en dan gerust zijn tot 6 à 7 uur ’s ochtends. Ze hield dat goed vol tot zo’n vijf nachten geleden.
Is het de warmte? De naweeën van de Gentse Feesten? Of gewoon een (tijdelijke) terugval? Ik weet het niet maar sinds een paar nachten wordt ze weer wakker na zes à zeven uur. M.a.w. ik mag rond 4u ’s ochtends weer uit mijn bed om eten te geven.
Ik hoor nu mensen denken: niet doen. Haar laten wenen. Maar dat zit niet echt in mij. Als een kind honger heeft dan mag ze eten van mijn part.
Op deze theorie heb ik wel een uitzondering op gemaakt hoor een paar weken geleden: Anna werd na vier uur slapen weer wakker en toen hebben we haar laten wenen. Een half uur lang. Ze viel toen weer in slaap … een volle twee uur. Gezien ze toen zes uur geen eten had gehad kreeg ze toen wel. De nacht daarop sliep ze weer negen uur, dus dat was éénmalig. Maar nu duurt het al vijf nachten.
Alhoewel: de eerste vier nachten sliep ze zes uur, gisteren was het zeven uur en een half. Misschien gaat ze terug naar negen uur? Hoop doet leven want ik loop er hier weer meer moe van rond.