Hoera, hoezee, juich, happy happy, joy joy, etc.: na een jaar van bloedneuzen zijn ze eigenlijk voorbij.
De vrijdag voor de Gentse Feesten had ik een afspraak met een NKO arts om het rebellerende neusgat eens van dichtbij te laten bekijken.
Diagnose: een poliep van zo’n 2mm/3mm was aan de binnenkant gegroeid en het was dat euvel dat zo makkelijk en veel bloedde.
Geen probleem: een schaaltje onder mijn kin (door mijzelf vastgehouden) om het bloed op te vangen, even een plaatselijke verdoving (in en rond de poliep) waarbij terzelfdertijd ook mijn lippen meeverdoofd waren. Eens de verdoving werkte de poliep uitgetrokken, een watje in mijn neus met één of ander bloedstelpend product (was meer dan nodig) en eens het ergste bloeden gestopt was dichtgebrand. Pijnlijk, zelfs mét verdoving.
Op een half uurtje was alles voorbij.
Enfin, sindsdien niets meer. Nada, noppes, rien de knots. Fantastisch gewoon. Het besef weer rond te kunnen lopen zonder kilo’s zakdoeken bij te moeten hebben voor het geval dat …
Life can be good 🙂
Vrienden die chinese kindjes hebben geadopteerd vertelden me dat kindjes in China nooit onderbroekjes dragen tot ze zindelijk zijn: zonder onderbroek merken ze veel beter als ze moeten/ gedaan hebben. Het werkt, naar het schijnt…
het klinkt als een verschrikkelijke marteling, maar soms moet je er iets voro over ehbebn m van die vervelende bloedneuzen af te komen zekers?