Ik durf het nog altijd niet te luid zeggen, voor het geval… Maar schrijven, is dat niet hetzelfde als het denken? Dus ik zeg het niet hé, ik denk het alleen en dat kan toch geen kwaad?
Maar wat ik denk, dat is de vraag hé?
Anna heeft een grote sprong gemaakt. Neen, ze stapt nog niet, ze zit zelfs nog niet en ook praat ze nog niet in volzinnen (tenminste, ‘arrraagh’ is toch geen zin zeker :)). Niets van dit alles. Véééél belangrijker. Maar dan eigenlijk vooral voor mij:
Anna slaapt de nacht door!
Ze is er de nacht van woensdag op donderdag aan begonnen. Ik werd donderdagochtend wakker, volkomen verdwaasd van het goede slapen. Ze had een volle 11,5 uur geslapen.
Niet direct iets van gedacht. Anna heeft al vaker eens langer geslapen (al was het nooit zo lang), dus ik hield mijn adem nog niet in. En groot gelijk.
De nacht van donderdag op vrijdag ging ze slapen om 19u30 en is ze om respectievelijk 22u30, 3u40 en 6u45 wakker geworden. De eerste keer heeft ze gegeten, de tweede keer probeerde ik haar weer te laten inslapen met een tuutje te geven en na een uur heeft ze het eindelijk opgegeven … tot twee uur later dus.
De volgende nacht ging blijkbaar beter. Ze heeft even geweend om 23u30 en nog eens rond 2u, maar dat duurde maar een paar minuutjes en ik hoorde duidelijk dat ze niet echt wakker was en dus ook geen honger had. Uiteindelijk is ze pas om 7u echt wakker geworden. Voor mij gold dit als ‘de nacht doorslapen’ … ook al was het (nog) niet voor mij.
En nu, de laatste drie nachten heb ik haar niet meer gehoord. Mooi in bedje tussen 19u10 en 19u45 en slapen tot 6u15/30. Fantastisch!
’t Ziet er dus echt naar uit dat er een einde is gekomen aan de onderbroken nachten.
Ik ben niet bijgelovig, maar ik heb toch al de hele tijd hout vastgehouden hoor 😀
Een gedachte over “Hard gejuich … in mijn hoofd”