Na járen en járen samen zijn mijn nicht An en haar ‘lief’ Pascal eindelijk getrouwd.
Niet alleen al járen en járen samen maar ook al drie kindjes ondertussen van respectievelijk 4, 5 en 6 jaar. Fantastisch toch.
Het was een ‘hele dag’ gedoen, dat we tot onze hele grote spijt voor een deel moeten missen hebben, nl. het deel van de trouw zelf, zowel de wet als de kerk. Enerzijds omdat ik, met de vrijgezellendag vorige week, niet echt zin had om de kinderen weer een hele namiddag te missen. Anderzijds omdat, zelfs moest ik het gewild hebben, het praktisch ook niet kon: de schoonouders hadden ook plannen en om 4 kinderen een hele dag bij een babysit te laten … Ge moogt die meisjes ook niet overbelasten hé 🙂
Rond 18u zijn we er dan toch geraakt. Een heel gezellige receptie met allerlei hapjes uit drie streken: uit Spanje, Italië en China. Zeer lekker en gevarieerd en veel: indien we wouden konden we toen al ons buikje voleten maar dat hebben we nog niet gedaan. Gelukkig maar want daarna was het nog een hele maaltijd bestaande uit een 5-tal gangen om te eindigen met een dessertbuffet. Eens gegeten had en begon te dansen werd op een lange tafel nog vanalles gezet om de kleine (dans)honger te stillen. Op vlak van eten dus alleszins niets tekort gehad. En lekker.
Het feest zelf was ook dik in orde. De DJ was een oude bekende van het koppel (in de zin dat hij al regelmatig op hun feestjes gedraaid heeft) en dus ook een beetje voor ons en hij weet er de sfeer in te brengen en te houden. Wreed veel gedanst dus en al bij al een fantastisch leuke avond en nacht gehad.
Zoals gewoonlijk op familiefeestjes waren we bij de mensen die de zaal sloten en rond 6u waren we dan thuis, moe maar voldaan. Ik zou zeggen: voor herhaling vatbaar maar eigenlijk niet. Of tenminste: toch niet met hen 😀