Ondertussen is het schooljaar al een goede maand bezig en Zelie zit nu dus in het tweede leerjaar. Voor zover ik begrepen heb zou het de eerste maanden vooral herhaling zijn: leesniveau bepalen, veel optel- en aftreksommen, eerst tot 10, daarna tot 20, … niet zoveel nieuws maar dingen die ze in het eerste leerjaar gedaan hebben vooral herhalen.
Langzaam maar zeker zal het dan uitgebreid worden tot effectieve zinsontleding, lezen met intonatie, vanbuiten leren, rekenen tot 100 (en meer?) en uiteraard de tafels leren. Deze week hebben ze trouwens de tafel van 2 al geleerd.
Het begin van het schooljaar had ik evenwel toch een beetje schrik. Zelie kwam regelmatig thuis zeggend dat ze problemen had met het rekenen: ze zou te traag zijn en haar in haar oefeningen zaten effectief nogal veel (al dan niet domme) fouten. Ik heb haar dan maar gerustgesteld dat het waarschijnlijk te maken had met twee maand geen rekenen gedaan te hebben (want boeken heeft ze genoeg gelezen tijdens de vakantie maar een rekenboek vastnemen doe je nu eenmaal niet zo snel). Maar ook: dat ze een beetje beter en vooral aandachtiger moet kijken naar de opdrachten.
En gelukkig heb ik gelijk gekregen: de ‘klachten’ zijn volledig verdwenen en de foutjes in haar oefeningen zijn eruit. Ze is vorige week thuisgekomen, opgezwollen borst van trots, met 100 op 100.
Ook de rest lijkt zeer vlot te gaan. Sinds vorige vrijdag mag ze met vulpen schrijven (‘Mama. Ik ben zóó blij!!!’) en ik heb haar agenda bekeken en dat ziet er prima uit. Haar dictees bereidt ze aandachtig voor en tot nu toe gaat dat ook foutloos en het plezante is dat we dat samen kunnen doen. Voor een dictee krijgen ze een aantal woorden die ze twee maal moeten overschrijven. Daarna verzin ik een verhaaltje met (de meeste van) die woordjes dat zij dan opschrijft. Als daar foutjes inzitten is het nooit van de woordjes die ze moest voorbereiden maar met woorden die ik ertussen zet.
Het gaat haar soms toch wel een beetje te traag in de klas maar gelukkig zit ze dit jaar weer in de kangoeroeklas. Niet dat dat zo uitzonderlijk is. Het principe was dat de kindjes die erin kwamen, erin zouden (moeten) blijven tot als ze de basisschool verlaten. Slechts uitzonderlijk zouden ze ‘ontslaan’ worden uit de klas. Want enerzijds is het misschien een soort ‘privilege’, anderzijds is het een ’taak’ voor die kindjes: naast de dingen die ze in de kangoeroeklas doen en leren moeten ze op zichzelf de lessen van de ‘gewone’ klas inhalen. Uiteindelijk is het de bedoeling dat die gastjes echt leren werken. Dat ze leren dat niet alles vanzelf kan gaan.
Daarnaast heeft de juffrouw in de klas extra werkboekjes voor de kindjes die iets rapper zijn. Enerzijds zijn er de ‘gewone’ boekjes met gewoon extra oefeningen over de materie die ze op dat moment behandelen. Anderzijds zijn er de ‘comsomplex’ boekjes. Boekjes die de kindjes mogen beginnen als de ‘gewone’ extra boekjes uit zijn.
Begin deze week heeft Zelie haar eerste complex boekje gekregen en ik vermoed dat ze ook daar haar uitdaging wel in zal vinden want, zei ze, ‘dat is moeilijk hoor’.
Goed begonnen is half gewonnen, dus dat ziet er goed uit voor dit jaar 😀
Proficiat ook aan de mama.Mmijn zoontjes waren heel zwak voor lezen,en zaten in het laagste niveau lezen.Ik was leesmoeder in de hoogste groep.Ze hebben zo geijverd om bij mij te geraken …..dat ze aan het einde van het schooljaar bijna bij mij zaten……toen zakte ik ……de meester zei toen :je mama is gezakt maar jullie zijn flink gestegen…;hoe kinderen te motiveren zijn .Dus ik geloof dat het belanrijk is ,zo een mama te zijn, die stimuleert…….leuk!!!
leuke blog, ben zelf papa van 2 dochtertjes (1 van 3 en 1 van 5 m), de oudste gaat nu naar de 1e kleuterklas, en het is inderdaad heel plezant om ze zo te zien evolueren.