Dat heeft Anna onlangs gevonden.
Sinds een paar dagen kon je haar al een beetje loslaten als ze op je schoot zat en gisteren was het definitief van dattem: Anna zat op haar eentje, zonder enige steun, gedurende een heel aantal seconden.
OK, dat lijkt niet lang, maar als ze zo zit lijkt het wel uren.
Next kruipen en ik denk dat dat ook niet lang meer zal duren. Ze zet zich nu al een week of twee zelf op haar handjes en knieën en wiebelt dan over en weer. Vorige zaterdag heeft ze zelfs twee ‘pasjes’ gedaan en sindsdien onderneemt ze verdere pogingen, maar behalve het wiebelen heeft ze blijkbaar nog veel oefening nodig.
Maandag wordt ze acht maanden. Snif, mijn babytje wordt groot.