Deze ochtend rond 5u werd ik wakker omdat Jan weende. Bedje uit dus naar Jan en vragen wat er mis was.
‘Mijn deken’ klonk het heel zielig.
Ik begon dus zijn bed af te tasten (want om 5u ’s ochtends steek ik geen lichten aan om 1. de andere kinderen niet wakker te maken en 2. Jan zelf niet volledig wakker te maken) eerst links, dan rechts, dan op zijn voeteneinde. Geen deken.
The mind boggles. Waar kon dat deken in godsnaam naartoe zijn? Licht dus toch maar aangestoken en achter, naast en onder zijn bedje gekeken. Geen deken.
Nog meer verbazing.
Dan maar rondgekeken in de kamer en …. het deken lag in Louis zijn bed!
Hoe? Who knows. Jan slaapt bij mijn schoonouders in een reisbedje waar hij niet uit kan (of wil) en Louis en Zelie lagen vast te slapen.
Het deken dan maar gepakt en Jan weer ondergestopt en een nota voor mezelf gemaakt om het deze morgen maar aan Louis te vragen, of hij er iets van wist.
Deze morgen aan het ontbijt Louis er dus over gevraagd en hij wist van niets. Boos zei hij ‘Ik heb geslapen vannacht’ en dat was dat.
Er is dus maar één conclusie mogelijk: er waren spoken aan het werk. Voor ons is het gelukkig maar tijdelijk een probleem want binnen een paar weken kunnen we (hopelijk) weer naar huis 😉
Een slaapwandelaartje in huis? 🙂 (overkomt mezelf ook wel eens, in mijn slaap de wekker uitzetten bijvoorbeeld, of rare dingen dromen en beneden wakker worden in plaats van in mijn warm beddeken…)
Zelie lag op mijn plaats in bed, toen ik ging slapen (rond half drie)…Ook geen licht aangestoken, en haar in haar bed gelegd (grand-père, ik was er alleen om te supporteren): misschien daar iets fouts gebeurd? Jan was nog ondergedekt, dacht ik…
leuk verhaal !!!!!!gewoon echt leuk