Gisterennacht had Anna het weer extreem lastig. Niet dat dat eigenlijk zo een uitzondering is deze week: ze heeft nog geen enkele nacht rustig doorgeslapen, en dus ik ook niet.
Maar gisterennacht was het van krijsegem én ze voelde koortsig aan.
Met zware benen uit mijn bed (het was ondertussen 3u) en met Anna naar beneden. Ze had duidelijk geen honger maar voelde zich lamlendig en dat zag je ook aan haar zeer kleine oogjes. Papa erbij gehaald (hij was toch nog wakker)Â om haar een lepeltje siroop te geven en ondertussen nam ze mijn vinger vast en stak die in haar mond.
En ja hoor: tand nummer zeven zit erdoor. Haar vierde (en laatste) snijtand linksonder.
Tand vijf en zes lijken dus een uitzondering. Tand zeven toont aan dat we nog een 13 moeilijke tanden voor de boeg kunnen hebben.