Deze ochtend een flash back gehad naar mijn tienerjaren.
Gekleed in een rokje, bloesje met drie kware mouwen, een (relatief warme) gilet, zonder kousen, in zomerschoenen ben ik de deur uit gegaan. Het zou toch warm worden deze namiddag, dus …
Toen ik buiten kwam vond ik dat het al bij al nog meeviel: wel een beetje fris, maar toch niet koud … tot ik in Brugge aankwam en met de fiets vertrok naar het werk.
Koud man, niet te doen. Ik ben op het werk toegekomen half verkleumd, ijskoude voeten en handen en oren die pijn deden van de kou.
En terwijl ik zo aan het rijden was naar het werk moest ik opeens terugdenken aan toen ik als tiener naar school fietste. Dat, als ik op het weerbericht hoorde dat het warm ging worden die dag, ik buiten ging met enkel een T-shirtje aan (en heel heel soms nog een heel lichte trui), want later op de dag ging het warm worden en alles wat ik meer aanhad zou ik dan de rest van de dag moeten meeslepen.
Vele ochtenden ben ik zo verkleumd op school aangekomen, maar liever dat dan de extra ‘bagage’ te moeten meeslepen.
Tja, dat waren nog eens tijden 🙂
😀 Zoooo herkenbaar.
ja ,mijn bloedjes willen ook nooit luisteren naar mij als ik hun zeg:pas op het is nog gene zomer en je gaat dit en dat ……maar ik heb me vandaag ook mispakt !Als in gent rondkeek voelde het aan of ik de enigste was in vakantiekledij met sandalen….