Gisteren voor het eerst sinds maanden weer in ons eigen bed geslapen en begod: hoe zalig.
Ik was glad vergeten wat een ongelooflijk goed bed wij hebben: net zacht genoeg om goed te liggen en hard genoeg om steun te hebben waar nodig.
Als een blok in slaap gevallen en deze ochtend volledig groggy wakker geworden toen Anna begon te wenen.
Hmmm, ik kijk nu al uit naar volgende nacht.