Uitslapen

Zondag- en maandagochtend heb ik kunnen uitslapen. ’t Is te zeggen: langer kunnen slapen dan 6u30 ’s ochtends (of zelfs vroeger, want zaterdagochtend was Anna er al om 6u15).

Dat uitslapen houdt in dat ik tot later dan 9u heb kunnen slapen. Dat zijn bijna drie zalige uren langer dan normaal dus.

Het lag niet aan Michel: hij is niet speciaal opgestaan voor de kinderen om mij te ontlasten.

Nee, het lag aan Anna.

Zie, de drie andere zijn al ‘oud’ genoeg om zelf op te staan. Ze hebben ook niet liever want dan komen ze gewoon beneden, komen zachtjes naast mij aan het bed staan en vragen stilletjes of ze TV mogen kijken. Op zondag mag dat normaal gezien en zijn zij zoet zolang ik of Michel niet opstaan.

Ik sta dan op als Anna wakker wordt en dat is meestal maar maximaal een half uur langer dan de drie anderen. Zondag- en maandagmorgen dus niet.

Zondag ben ik om 9u opgestaan. Niet omdat Anna wakker was, maar omdat er toch iemand om koeken moest gaan. Anna is uiteindelijk om 9u35 wakker geworden.

Maandag was het 9u45 toen ik opstond (Michel was deze keer om 9u opgestaan). Ik was totaal groggy van het lange slapen (ben dat totaal niet meer gewoon) en toen ik bij Anna binnen ging kijken sliep ze eigenlijk nog altijd. Ik ben zachtjes beginnen rondlopen in haar kamer en ze is onmiddellijk wakker geworden, dus echt slapen deed ze niet meer.

Anna was dus duidelijk niet in ‘haren haak’. Zondag heeft ze haar middageten overgeslaan: ze zat wel aan tafel maar wou niet eten. Ik heb haar dan maar in haar bedje gestoken waar ze een volle twee uur geslapen heeft.

Maandag was niet veel beter want twee uur nadat ze opgestaan was, om 11u45, lag ze alweer doodmoe in haar bedje.

Na haar middagdutje leek ze beter: ze was weer actiever en vrolijk, maar haar middageten wou ze toch niet. Beide dagen heeft ze (gelukkig) wel veel fruit gegeten en goed melk gedronken en op vlak van eten moet ik mij eigenlijk geen zorgen maken want ze heeft genoeg reserves.

Maar dat slapen, daar maakte ik mij wel een beetje zorgen over. Want ze hoest ook wel en slapen, dat deden Louis en neefje Emil ook heel veel toen ze een longontsteking hadden (of er toch op het randje van zaten).

Goed in de gaten gehouden dus en toen ze gisterennamiddag goed actief was en wel speelde was ik toch een beetje gerustgesteld. Was ze passief geweest dan had ik in een mum van tijd op de spoed gestaan.

Deze morgen ging ik doodstil Zelie wakker maken om Anna zoveel mogelijk te laten slapen: slaap is nog altijd het beste medicijn, nietwaar.

Maar de deur van de kamer was nog niet goed open of Anna zette zich al recht en begon haar hele leven te vertellen. Duidelijk een teken dat ze weer de oude is.

Bij de onthaalmoeder was alles meer dan in orde: ze heeft nu wel goed gegeten, zeer goed gedronken en was zeer vrolijk en actief.

Nog een virusje overwonnen, hoera!