Louis klaagt al enkele weken, zo heel af en toe, over tandpijn: nu een dag wel, dan weer een paar dagen of zelfs meer dan een week niet.
Maandag bel ik eindelijk naar de tandarts voor een afspraak. Niet dat hij tijdens het weekend geklaagd had, maar voor een keer had ik het niet vergeten.
De eerstkomende datum die vrij was, was 15 juni. Met dat Louis toch klaagde vroeg ik of het echt niet vroeger kon. Na een beetje gezoek langs de andere kant van de lijn konden ze hem er nog tussen nemen op 11 juni.
Nu, als het niet vroeger kon, dan kon het niet hé. Uiteindelijk was hij al een tijdje aan het klagen, twee extra weken zouden er wel bij kunnen.
Tot we woensdagnacht thuiskwamen van ons avondje uit.
Toen ik bij de kinderen ging kijken, bleek Louis wakker te zijn en toen zei hij met zo’n halfwakker stemmetje ‘Mama, ik heb tandpijn’. Ik suste hem een beetje en dacht dat hij wel opnieuw in slaap zou vallen.
Toen ik in bed wou kruipen nadat ik de babysit naar huis had gebracht bleek Louis op mijn plaats te liggen. In plaats van opnieuw in slaap te vallen was hij eigenlijk nog meer wakker geworden van de pijn en dus had Michel hem bij hem genomen in ons bed.
‘k Heb hem iets gegeven tegen de pijn en hij was zo triestig en zielig dat ik hem maar in ons bed heb laten liggen. Niet op mijn plaats uiteraard maar tussen ons in.
’s Ochtends was de pijn weer volledig voorbij. Hij wou naar school en eens de tandarts ‘open’ was zou ik bellen om alsnog te proberen hem donderdag ertussen te krijgen.
De hele dag geen antwoord bij de tandarts en om twee uur kreeg ik dan telefoon of ik Louis van school kon afhalen want hij was al de hele tijd aan het wenen van de tandpijn.
Zo gevraagd, zo gedaan dus. Terwijl ik naar huis reed met de trein bleef ik maar proberen om de tandarts te bereiken, maar het lukte niet.
Thuis gekomen hem opnieuw een pijnstiller gegeven en deze ochtend ging het weer beter en wou hij naar school. Voor de zekerheid toch de pijnstiller meegegeven in zijn boekentas en ik zou opnieuw proberen de tandarts te bereiken voor een afspraak vandaag. Indien ik hem niet zou kunnen bereiken had ik nog twee andere tandartsen op de lijst staan.
Van deze keer werd er wel opgenomen en toen ik zei wat de evolutie was kreeg ik direct een afspraak voor deze avond (we hebben namelijk een zeer lieve en vriendelijke tandarts en hij werkte gewoon niet gisteren en dus was hij onbereikbaar, vandaar).
Vanavond dus naar de tandarts. Tandjes onderzocht en ja hoor: een gaatje. Zoals gewoonlijk was Louis opnieuw de flinkheid zelve. Hij zei af en toe wel ‘auw’, uiteindelijk heeft hij tandpijn, maar voor de rest bleef hij braaf liggen zonder enig gedoe.
Het gaatje is gedicht, de tand weer piccobello in orde, maar de tandarts heeft een ander probleem gezien.
Gezien de afspraak van 15 juni voor mij en de andere kinderen, heeft hij gewoon Louis er nog eens bijgezet om dan goed te kunnen kijken wat er aan de hand kan zijn.
Maar tot dan zouden er geen problemen meer mogen zijn.