Deze namiddag was ik dus opgeroepen om te gaan bijzitten in een telbureau. Ten laatste om 13u45 moest ik mij aanmelden aan bureau 68B.
De voormiddag was nogal zeer druk (naar dokter met Anna, koeken halen, ontbijten, stemmen, buurtdrink, eten maken) waardoor ik maar net op tijd aan het gebouw toekwam: 13u42 en toen moest ik het lokaal nog vinden.
Ik moet toegeven dat ik al (veel) betere aanduidingen heb gezien en ik was blijkbaar niet de enige die dat vond. Meer dan één persoon liep daar in het gebouw rond te dwalen, niet wetende of we nu naar links, rechts, boven of onder moesten.
Na enigzins verkeerd gelopen te hebben vond ik uiteindelijk toch het bureau en ik was de zesde persoon die aankwam. Toen ik mijn naam zei bleek ik eigenlijk pas derde plaatsvervangende bijzitter en de eerste van de plaatsvervangers die toekwam. De aanwezigen waren de voorzitter, zijn secretaris en al drie van de vier bijzitters. Indien niemand verder nog zou opdagen zou ik dus moeten blijven.
Vlak na mij kwam dan de eerste plaatsvervangende bijzitter toe en daarna de tweede plaatsvervangende. De kans dat ik moest blijven was plots gereduceerd tot nihil.
Wij plaatsvervangers hebben tot de allerlaatste minuut mogen wachten om zeker te zijn of we nu al dan niet moesten blijven en om één minuut voor twee is de laatste bijzitter toch nog komen opdagen. Nét op tijd.
De eerste plaatsvervangende bijzitter was opgelucht dat ze toch niet moest blijven: ze heeft blijkbaar twee tieners in huis die in de de examens zitten. De tweede plaatsvervanger en ikzelf hadden de opluchting al meegemaakt toen we wisten dat de eerste plaatsvervanger er was.
En dus heb ik nu onverwacht de namiddag vrij. Niets gepland en alle keuze van de wereld om nog dingen met de kinderen te doen.
Misschien straks eens naar het park?