Gisteren was het de laatste vergadering van de oudervereniging van dit schooljaar. Kan ook niet anders want binnen een goede twee weken is de school gedaan, nietwaar.
Het was wel niet de laatste vergadering van het ‘mandaat’ want het mandaat begint pas te lopen eind september, na de verkiezingen, en er is nog een vergadering begin september.
Maar dus de laatste vergadering voor de grote vakantie. En daarna moet er nog navergaderd worden.
Gisteren was dat zeker nodig want het was een bewogen vergadering geweest. Niet dat we daarna doorgeboomd hebben over de vergadering zelf. Absoluut niet: we hebben over vanalles gekletst behalve de vergadering. Ons hoofd geledigd voor de vakantie.
Maar het was gezellig. Eerst in het Gebed gezeten tot die mensen ons buitenstaken wegens lang na sluitingsuur en wegens dat wij nog iets wouden drinken maar het daar niet meer kregen. Dan naar de buren, de Marimain, waar we eigenlijk nog net op tijd waren om nog iets te mogen drinken.
Na een tijdje daar gezeten te hebben begon ik opeens ’te stuiken’: ik zat te knikkebollen en begon, ondanks al het lawaai en het leuke gezelschap, bijna in slaap te vallen en dat vond ik een goed moment om te besluiten om toch maar eens naar huis te gaan.
Mijn beslissing om huiswaarts te keren was blijkbaar ook een teken voor mijn mede -blijvenplakkers en toen we op ons uurwerk keken verschoten we ons een ongeluk: het was half drie. Niet te verwonderen dus dat ik in slaap aan het vallen was.
Vorige nacht dus met moeite vier uur geslapen en ik kan gerust zeggen dat ik het voel in elke zenuw van mijn lichaam.
’t Zal niet laat worden vanavond. Echt niet.