Daarnet stap ik binnen bij de beenhouwer om beleg te kopen. De toog is halfleeg en het lijkt wel op een uitverkoop. Maar dan kijk ik naar het uurwerk en blijkt het al kwart voor zes te zijn. Aha, denk ik, natuurlijk: ze sluiten binnen een kwartier.
Barbara bestelt mij en al grappend maak ik daar een opmerking over, over hoe ik niet door had dat het al zo laat was en dat ik dacht dat het gelijk een uitverkoop was.
Ja, zegt ze, dat is ook zo.
??? Ik kijk even verbaasd en mijn frank valt: ze had me verteld dat ze sluiten met de feesten en op reis gaan, dus ik van: ah ja, ge vertrekt op reis, ’t is waar ook.
Neen, zegt ze, we stoppen er effectief mee.
Mijn verbazing en shock konden niet groter zijn. OK, het is bijna een week geleden dat ik er binnen geweest ben, maar toch. Toen had ze er niets van gezegd.
Maar het is dus wel degelijk een feit: slagerij Neyrinck stopt er mee. Morgen is hun laatste dag. Weg met de slager op de hoek (ook letterlijk dan), weg met de goede diensten en fijne relaties.
Versta mij niet verkeerd: als ge u niet goed voelt in uw werk én ge kunt het, dan zoekt ge best iets anders. Dus op dat vlak sta ik er volledig achter en kan ik alleen zeggen: het ga jullie goed. Hopelijk vinden jullie het geluk in jullie leven op professioneel vlak ook. Maar ergens ben ik er toch een beetje triestig om.