Poezenissen

Gisteren, net toen we de deur uitgingen, kwamen we mijn buurman tegen. Hij had een gevonden poes in zijn armen en vroeg aan mij of ik soms wist van wie ze was. Indien niet: kon ik haar opvangen want hij zou allicht moeten gaan werken, had zelf een (oude) kat en een hond en voor hem was het dus niet mogelijk om de poes te houden.

Het beestje was jonger dan Nephthys, wreed mooi en ongelooflijk lief, maar met de situatie hier thuis tussen onze twee katten zag ik het echt niet zitten om nog eens extra gevecht erbij te hebben. De buurman is dan maar een poezenbox gaan halen bij hem thuis, heeft de poes erin gestoken en is verder gaan rondlopen en aanbellen in de buurt om te vragen van wie ze was.

Verder er niets meer van gehoord tot ongeveer half zes vanavond: plots hoorden we gemiauw op straat. Toen ik uit het raam keek stond de poezenbox, inclusief poes dus, voor de voordeur van onze buurman. Hoe was dat gebeurd? Een groot raadsel. Buurman bleek niet thuis, dus hij had haar daar niet gezet.

Ik moest een boodschap doen en hoopte dat, tegen dat ik terug thuis was, de buurman al thuisgekomen was en hij de poes had binnen genomen, maar op dat vlak had ik geen geluk: toen we terugkwamen stond het beestje nog altijd voor de deur. Het was ondertussen wel opgehouden met miauwen en had zich zo goed mogelijk in haar box genesteld.

Net toen we thuiskwamen stopten voorbijgangers bij de poes en vroegen van wie ze was. Ik legde de situatie uit en zei dat, als ze wouden, ze haar gerust mochten meenemen. Eén van hen zei dat hij eerst iets ging afzetten thuis en zou terugkomen, en of wij er ondertussen zouden willen naar kijken. Opgelucht zei ik dat ik dat uiteraard zou doen, maar jammer genoeg kwam de man niet terug.

Om zeven uur zijn we naar binnen gegaan om te eten en daarna zijn de kinderen op hun gemak naar bad en bed gegaan. Toen ik om half negen Anna en Jan in bed stak stond het beestje nog buiten en was het herbegonnen met miauwen. Nadat die twee in bed zaten ben ik dan eerst het beestje een beetje eten gaan geven vooraleer Zelie en Louis bedklaar te maken.

Een 20 minuten later mochten de twee oudsten gaan slapen en net toen ze naar bed zouden gaan hoorde ik weer geluid op straat. Geluid als in mensen die stonden te praten tegen de poes. Weer eens naar buiten gekeken ik zag een man en een kind. Door het raam nog eens de uitleg gegeven dat de poes mee te nemen was door mensen die haar een goed thuis wouden geven. Ik wou nog naar beneden om meer uitleg te geven, maar eerst moesten Zelie en Louis gaan slapen. Tegen dat ik beneden kwam was de man en het kind weg … en de poes ook.

Een beetje verder in de straat waren de buren nog buiten en stonden ze te praten met een vrouw die ik ook gezien had toen de man en het kind bij de poes stonden. Ik ben dus op mijn pantoffels gaan luisteren wat er gebeurd was.

De feiten: de poes had geen eigenaar. Mijn buurvrouw, die een winkel heeft op de Ottogracht, heeft gisteren gezien hoe de ‘baasjes’ van de poes haar gewoon dumpten op de stoep en wegreden. Buurvrouw had haar opgepakt, maar zelf twee katers hebbende kon ze het kattinnetje niet houden. Buurman passeerde en nam de poes over. Blijkbaar moet hij het verkeerd verstaan hebben en dacht hij dat ze verloren gelopen was. Hij probeerde dus haar thuis te vinden en ging in de buurt huizen afbellen met de poes in de hoop haar baasje te vinden.

Gisteren heeft hij haar kunnen achterlaten bij een vrouw, maar blijkbaar had zij er te veel last mee en kreeg ze klachten van haar huisbaas. Dus kon poes niet blijven en bracht zij ze terug naar de buurvrouw met de winkel. Buurvrouw kon haar dus ook niet nemen en blijkbaar heeft de vrouw de poes dan maar teruggebracht naar buurman. Buurman was niet thuis, dus heeft ze poes maar achtergelaten op de drempel.

De mensen die de poes meegenomen hebben denken niet dat ze ze zelf kunnen houden MAAR ze denken dat ze iemand kennen die haar wel kan in huis nemen. Ze zullen ons op de hoogte houden, zeiden ze.

Dit verhaal kan dus nog een staartje krijgen. Hopelijk is het een vrolijk staartje.

Staartje:

18u45 deze avond, 3 augustus: Zelie komt binnen gelopen. Er staat een madam met het poesje van gisteren buiten. Of ik even wil komen.

Ik dus naar buiten en effectief, de mevrouw die gisteren het poesje had meegenomen voor haar vriendin staat er terug, mét poes. De vriendin was plots zwaar ziek gevallen en kon er de zorg voor een poes niet bijnemen. De mevrouw is gans de buurt gaan aflopen op zoek naar een thuis maar had geen geluk. Dus stond ze hier weer. Ze wist dat wij de poes niet konden nemen, maar wou ons op de hoogte brengen van de situatie. Ze had ook de poezenboot gebeld, maar daar was geen plaats. De schrik stond in haar ogen te lezen dat het poesje misschien naar het asiel zou moeten en worden afgemaakt.

Buurjongen K., die eigenlijk gisteren al probeerde zijn ouders te overtuigen het poesje in huis te nemen, is in vliegende vaart naar huis gelopen om te vragen of de poes nu wel mocht blijven. De mevrouw en Zelie erachteraan. De mevrouw had gezegd dat het een ongelooflijke lieve en gehoorzame poes was: slechts één keer iets moeten verbieden en ze stopte er onmiddellijk mee. En ze is zindelijk: ze ging onmiddellijk in de kattenbak.

Een half uur later komt Zelie terug: de poes mag bij K. en ouders blijven. Eindelijk een thuis gevonden. Joepie!