’t Is zover: Anna heeft eindelijk het zelfvertrouwen gevonden om alleen op stap te gaan. Nét geen 16 en een halve maand oud.
Het is eigenlijk al gisteren begonnen toen ze plots iets meer dan vijf stapjes zette om van één plaats naar een ander te gaan. Zomaar. Spontaan. Zonder enige aanmoediging of dwang (dwang in de zin van zachtjes vinger wegtrekken terwijl ze liep hé, niets ergers 🙂 ).
Vandaag zat ik aan de keukentafel en Anna was aan het spelen en plots zag ik vanuit mijn ooghoek dat ze rond de tafel aan het lopen was. Eén toertje en stoppen. Nog een toertje. Nog een toertje.
Waggelend met haar handjes in de lucht en een brede grijns op haar gezicht. Niet dat ik er direct naar gekeken heb. ‘k Heb alles bekeken vanonder mij half neergeslagen wimpers want van zodra ze zag dat ik keek waggelde ze naar mij toe en stopte ze dus met lopen.
Voila, weer een stapje verder en groter.
Bravo !
Vanaf vandaag letterlijk 4 spring-in-’t veldjes.
Fantastisch toch? En steeds zo wonderlijk dat die ukkies “plots” iets meer kunnen terwijl je er al weken of maanden min of meer op zit te wachten. Ik blijf dit fascinerend vinden.
Onze knaap zette z’n eerste stapjes op 17 januari dit jaar (net geen 13 maand)… toch handig zo’n blog hé :-). In elk geval hip hip hoi voor je kleine meid.