Koppijn

Het was gisterenavond begonnen: koppijn en het was al heel lang geleden dat ik dat gehad had. ‘Heel lang’ als in minstens tien jaar.

Ik wou naar bed gaan maar wou eerst absoluut nog iets afkrijgen voor het Project. Vandaag gingen we naar Planckendael en ik wist dat, als ik vanavond thuis zou komen, ik te moe ging zijn om dat nog te doen én het moest vanavond af zijn. Dapper heb ik het dan afgewerkt maar zeer positief voor mijn hoofdpijn was dat niet. Integendeel. Direct erna ben ik in bed gekropen en eens in bed viel ik als een blok in slaap, dus die hoofdpijn was nog zo erg niet.

Deze ochtend stond ik op … met hoofdpijn. Ondanks het feit dat het gisteren iets later was geworden dan gepland, was het niet laat geworden en had ik toch een acht uur geslapen. Niet voldoende dus. Het was bovendien toch een beetje opjagen deze morgen om op tijd de deur uit te zijn en dat is ook niet echt bevorderlijk voor hoofdpijn. Maar eens we op de trein zaten leek het beter te gaan.

Voor de rest van de dag was alles in orde en we hadden een heel fijne dag daar in Planckedael. Ondanks de voorspellingen op het weerbericht van regen hebben we geen druppel gezien. Het was warm maar niet overdreven en samen met vrienden B. en W. en hun twee kindjes hebben we ons goed geamuseerd en vele diertjes gezien.

Alles fantastisch dus … tot rond zes uur. De hoofdpijn was terug, with a vengeance. Het kwam aan als een mokerslag en het was zo pijnlijk dat ik er onpasselijk van werd. De hele weg naar huis is het gebleven en bijtijden verergerde het nog, iets wat ik dacht toen het begon dat niet meer mogelijk was.

Een uur geleden heb ik dan eindelijk een pijnstiller kunnen nemen en nu is het zo goed als over. Ergens in de verte voel ik nog een druk, maar pijn heb ik niet meer. Tijd dus om naar het lichaam te luisteren en naar bed te gaan.

Slaapwel.