Ik kan zo genieten van de avonden. Als de kinderen in bed liggen is het plots zo rustig en stil. Wreed aangenaam. En ergens in mijn (onbewuste) achterhoofd dacht ik waarschijnlijk dat het altijd zo zou zijn.
En vanavond kreeg ik dan een mailtje van een mede-mama-met-vier-kinderen (ook al zijn haar kinderen dan al wat ouder) dat mij terugbracht in het echte leven:
“Anderzijds ken ik het maar al te goed dat vakantie met vier kinderen leuk is, maar voor jezelf toch maar half vakantie is […], je blijft toch een groot deel van je tijd besteden in functie van de kinderen (en dat blijft zo als ze groter worden, ook al verandert de parktische invulling wel natuurlijk. Wat vooral verandert is dat je de avonden niet meer voor jezelf hebt, ze blijven soms langer op dan wij)”
Ieks! Lap! Tot daar mijn illusies 🙂 Dan maar dubbel genieten van de avonden die ik nog heb.