De kinderen en ik (en ook een beetje Michel, maar hij was er niet altijd bij wegens op het werk) hebben een ontzettende drukke vakantieweek achter de rug.
Hotsen van hier naar daar en elke avond laat in bed. Niet laat van na tien uur of zo, maar toch later dan de gewoonte is tijdens de schoolweek. Het voordeel natuurlijk was dat ze dan ook langer hebben geslapen en geen last hebben gehad van het veranderende uur (lees: ik geen last heb gehad met het veranderende uur). Het vroegste waarop ik een kind heb weten opstaan was half acht, nieuw uur, maar meestal was het later.
Maar die lange dagen, zelfs met uitslapen, kruipen duidelijk in de kleren en vooral blijkt nu bij Jan.
Deze avond, toen ik hem ging afhalen op school, bleek dat hij al sinds het einde van de schooldag te liggen slapen: van 16u05 heeft hij geslapen tot ik hem afhaalde om 17u15. Hij lag zo vast te slapen dat hij helemaal in de war was toen ik hem oppakte en daardoor wakker maakte. Hij gloeide helemaal, huilde en had volledig rode kaken en hij klaagde over pijn aan zijn oor. Volledig KO dus.
Tijdens de verdere rit is hij enigzins bekomen en tegen dat we thuiskwamen was hij eigenlijk al volledig weer in zijn gewone doen. Hij heeft niet al te veel gegeten en het leek alsof ik hem vanavond op tijd in zijn bed ging krijgen en toen kwam Anna roet in het eten gooien want uiteraard moest zij eerst in bad.
Jan zat dus weer een half uur te laat in bed en ongeveer een half uur daarna was het prijs: huilen, wenen, half roepen, … Hij had duidelijk pijn. Opnieuw zijn oor. Opnieuw gloeiend van de koorts.
Hij mocht mee naar beneden, ik heb hem siroop gegeven en druppels in zijn oor gedaan (het ‘voordeel’ van een dochter met slechte oren: altijd iets in huis) en hij heeft dan een tijdje bij mij in de zetel mogen liggen en TV kijken.
Uiteraard wou hij niet terug naar zijn bed maar toen ik voorstelde om hem te dragen ging hij direct akkoord: ik heb hem zelfs in zijn bedje ‘moeten’ leggen.
Hopelijk is het echt oververmoeidheid en is hij niet echt ziek. Praktisch komt het niet goed uit, maar als het toch zou zijn, dan pas ik daar, zoals gewoonlijk, wel weer een mouw aan.
Een gedachte over “KO”