Dat het de laatste dagen/weken/maanden nogal druk geweest is, dat heb ik al een paar keer gezegd … denk ik. Dat laatste zet ik erbij omdat mijn denkvermogen niet al te goed meer werkt momenteel.
Vandaag voelde ik mij nochtans goed. Niet dat ik gisteren op tijd in bed zat: het was nog steeds half twaalf, maar ‘k heb zeer goed geslapen en dat doet soms veel meer dan zeer lang slapen.
Toen ik deze namiddag dan op de trein zat begon het: ik voelde mij niet al te best. Ik weet het aan het feit dat ik ongelooflijk hard had moeten fietsen om mijn trein te halen en dat ik dat dus niet gewoon ben. Een beetje overdaan dus. Of dat dacht ik toch.
Eenmaal in Gent in de auto ging het van kwaad naar erger en tegen dat ik thuis kwam met de kinderen stond mijn hoofd op ontploffen en was ik gewoon misselijk van de pijn.
Ondertussen heb ik een dafalgan gepakt en hoop ik alsnog dat het verbetert: binnen een uur is er een optreden van Laïs waarvoor wij kaartjes hebben en ik zou die groep ongelooflijk graag zien, maar zoals het er nu uitziet lijkt het erop dat ik het niet ga volhouden, daar zo meer dan twee uur in een concertzaal rechtstaan in loeiharde muziek.
Michel heeft al forfait gegeven: hij is ook thuisgekomen met hoofdpijn, maar daarbovenop nog keelpijn ook. Een graad erger dan mij dus en hij ziet het niet zitten om te proberen te gaan.
Ik hou u op de hoogte van het vervolg.