Eetfestijn

Ons kinderen zitten op een katholieke school en zoals elke (ik vermoed eigenlijk niet alleen) katholieke school proberen zij op verschillende manieren aan bijkomend geld te geraken om de nodige zaken te kopen.

Dit jaar zou de school graag multimedia materiaal kopen en één van de bronnen hiervoor is het jaarlijkse eetfestijn. Elk jaar is er een ander thema. Zo was er al een paëlla avond, een italiaanse avond, een oosterse avond, … Dit jaar was het een steak en stoverij avond.

Ik moet zeggen dat ik nogal kieskeurig ben in het eten van steaks: ze moeten supermals zijn en blue gebakken. Niet ‘of/of’ maar ‘en/en’. Want eerlijk gezegd ben ik zo geen echte vleeseter. Of beter: ik eet relatief dagelijks mijn stukske vlees, één keer per week mijn stukske vis, maar in verhouding eet ik altijd veel en veel meer groenten.

Bij een steak en stoverij avond moet ge dus niet al te veel groenten verwachten. En steak maken voor een groot aantal mensen, dat vertrouw ik ook niet altijd 100%. Maar het was het ‘duurste’ op het menu (€ 14) en het is voor een goed doel én ik had eigenlijk echt geen zin in stoverij, dus heb ik het er maar op gewaagd.

Al bij al was het zeer goed gelukt: de steak was prachtig blue en hij was zo goed als supermals. Ja, ik kan gerust zeggen dat hij zelfs mals was. Niet voor de volle 100% mijn goesting dus, maar toch wel zeer dichtbij. Maar vooral: hij was zeer lekker van smaak, wat ook niet altijd het geval was. Hij werd geserveerd met een champignonsaus (mijn keuze dus), frieten en een beetje rauwe groenten. De steak was éénmalig, van de rest kon je nog naar hartlust je bord vullen.

Zelie had ook voor de steak gekozen, Louis en Jan wouden alleen frieten en dus bestelde ik voor hen stoverij, en ook voor Anna was er stoverij. Uiteindelijk hebben Jan en Anna alleen frieten gegeten, maar heeft Louis toch het meeste van zijn stoverij opgegeten: hij vond het duidelijk lekkerder dan hij had gedacht. Ik heb Anna haar stoofvlees opgegeten en het moet gezegd: zeer lekker saus en mooie malse stukjes.

We zaten met een aantal ouders, die ik al kende, aan een tafel. Misschien een beetje jammer. Het is immers de ideale gelegenheid om nieuwe mensen te leren kennen. Maar mijn sociale vaardigheden indachtig komt dat uiteindelijk altijd beter uit om bij bekenden te zitten.

Er was een shift om 18u, waartoe wij behoorden wegens allemaal kleine kinderen hebben, en een shift om 20u. Die eerste shift was ongelooflijk druk. Volk, het had geen naam. Blijkbaar een succesvolle shift. Het duurde dan ook even vooraleer we bediend werden (om te eten, niet om te drinken), maar eens we aan de beurt waren verliep alles vlot en vlug.

De shift van 20u was overduidelijk minder druk geboekt. Dat merkten we omdat wij er nog altijd zaten te kletsen en te drinken en we duidelijk zagen dat we de tafel niet moesten ontruimen om plaats te maken voor de volgende mensen. Maar de zaal kwam uiteindelijk wel goed gevuld, al bleven er hier en daar nog plaatsen over.

Het was uiteindelijk 22u15 vooraleer we naar huis gingen. De kinderen liggen er nu dus pas 20min in. Ik kan alleen hopen dat dat zich morgen vertaald in lange slapers, maar ik vrees ervoor.

Dat gebeurt dus als ge in goed gezelschap zit. We hebben denk ik toch wel een uur tegen elkaar zitten zeggen dat we naar huis gingen, maar niemand nam eigenlijk het initiatief om op te staan. Integendeel: we bestelden nog een fles wijn bij 🙂

De volwassenen hebben zich goed geamuseerd. De kinderen duidelijk ook: Zelie was (toevallig) nergens te vinden als we eindelijk dan toch vertrokken en Louis en Jan wouden opeens absoluut helpen zoeken naar hun zus, maar dat heb ik hen toch radicaal verboden, anders had ik er nog een half uur mogen rondlopen zoeken en doen.

Volgend jaar opnieuw. Ik kijk er nu al naar uit.