Zelie is dus terug van kamp: deze ochtend opgehaald en onmiddellijk doorgereden naar De Zee. Zelie heeft de twee vorige nachten niet al te veel geslapen, maar dat hield haar niet tegen om enthousiast te worden bij het idee van een dagje aan zee.
Aan zee zaten vrienden van ons die hadden gezegd dat we mochten langskomen en we hebben die uitnodiging met beide handen aangenomen: waarom een dagje in goed gezelschap overslaan.
Het was goed. Eerst een beetje op het appartement/studio gezeten en gebabbeld, dan allemaal samen gaan eten, daarna een fikse wandeling waarbij Zelie en Louis het grootste deel ‘gaand’ op het strand geslopen hebben langs de dijk, zodat we hen niet zouden zien. Wreed grappig en soms beangstigend omdat we ze effectief niet meer vonden: ze waren goed! Uiteindelijk weer op het appartement geëindigd voor warme chocomelk.
Ik wou de kinderen vanavond op tijd in bed steken maar dat is niet goed gelukt: de kinderen waren nog steeds zeer actief en niet moe terwijl ik volledig gestuikt ben eens ik thuis was. Ik had echt de energie niet meer om ze in bed te steken, dus heeft dat een beetje moeten wachten, maar het is vakantie, dus ze zullen er niet van dood gaan.