Af en toe schiet ik wel eens in gang, maar volhouden doe ik het nooit. Als je iets niet graag doet dan lukt het niet zo om vol te houden.
Strijken. Oervervelend is dat en ik haat het. Of neen, ik haat het niet, zo erg vind ik het nu ook weer niet, maar plezant is anders. Nu en dan strijk ik eens een machine of twee, meestal net genoeg om , maar als je zo’n vier tot zes machines per week wast, is dat gelijk een druppel water op een hete plaat: je merkt er amper iets van.
Vorige week zaterdag was er het turnfeest van Zelie en ze had absoluut één bepaald T-shirt nodig. Met de berg strijk die hier ligt was het zoeken naar een naald in een hooiberg en dat was een beetje de druppel. Ik ben dus de strijk beginnen sorteren per kind.
De drie kinderen werden in een halve cirkel uitgespreid en als ik hun naam riep, moesten ze hun kleren vangen en op één hoopje leggen (Zelie kreeg de hare én die van haar zus). Zaterdag hadden we niet genoeg tijd en het T-shirt had ik niet gevonden (heb er ’s avonds dan maar een nieuwe gekocht), maar zondag hebben we deftig voortgedaan en tegen de middag lagen hier vier hopen kleren in het midden van de living (een vijfde, met mijn en Michel zijn kleren, lagen in een hoek).
Sindsdien heb ik mijzelf tot doel gesteld de kleren te strijken en ik ben begonnen met Louis zijn kleren. Vandaag zat ik door zijn hoop. Gelukkig hebben wij hopen kleren van vrienden gekregen en zo, zodat ik er eigenlijk, ondanks de berg strijk, altijd voldoende had, maar nu merk ik pas weer hoeveel kleren we wel hebben: zijn kasten geraken nog met moeite dicht.
Nu aan Jan zijn kleren begonnen, daarna Anna en dan Zelie (en als ik nog moed heb, de onze). Ik denk dat ik er deze keer misschien zal geraken: ik laat de kleren gewoon op de hoopjes in de living liggen en zo wordt ik er telkens mee geconfronteerd. Hard maar noodzakelijk.
Allez ju paard! Voortdoen!
san ,eens een gezellig strijknamiddagje houden met leuke muziek.Op een namiddagje alles er eens doorstrijken,geef achteraf een grote voldoening.Jullie werken allebei voltijds en dan is strijken wel een opgave.Maar zo miezerige dagen zoals nu lenen zich perfect om er eens echt in te vliegen,dan een pannekoekje voor de kindjes .Ik hou van strijken,ook omdat ik nu een strijkkamertje heb.Ik mediteer tijdens mijn stille dagelijkse srtijkmomenten.Ik heb een rek waarop ik elk zijn hoopje leg in mandjes .Maar als mijn gezinneke net zoals het jouwe was ,had ik een grote hekel aan strijken,wooral met kinderen rond de strijkplank .
Aiai, zo was dat hier vroeger ook. Wat nu volgt is de techniek van een collega-moeder-van-vier die wilde dat ze dit vroeger al had geweten.
Deze situatie vraagt om een officieel strijkmoment, liefst met veel bombarie aangekondigd en opgevolgd! Kies een vast moment uit en stick to it. Hier is dat de zaterdagvoormiddag tot -namiddag (whatever it takes). Zet je strijkplank voor de tv en strijken maar, tot alles klaar is, anders kom je er nooit meer door. Elke week moet hier alles weg zijn.
Ik strijk in de living, voor de tv. De gestreken was leg ik op stapeltjes per persoon, de stukken voor op kapstokken hang ik op een stoel per persoon, weghangen en -leggen moeten ze zelf doen. Dat zal bij jullie nog moeilijk zijn, natuurlijk, maar toch.
Wat geweldig helpt om de zin in strijken wat te doen toenemen is zorgen dat er iets leuks op tv is en dat je niet te moe bent, dus ’s avonds strijken zou ik afraden. Ook de aanwezigheid van kinderen is af te raden, dus kies een moment dat er wat volk weg is (zwemmen, scouts, wandelen, …) of dat Michel ze kan bezig houden.
Het vaste moment dat ze moeten verdwijnen wordt hier niet altijd op prijs gesteld, maar omdat iedereen wel propere, gestreken kleren wil, moeten ze wel!
Succes ermee!
Vier tot zes wasmachines per week met 6 man?
Ik heb zeker 7 machines per week met ons vieren (elke dag 1), nu in de winter zelfs meer. Ik strijk gemiddeld twee avonden per week een uurtje (of iets langer indien nodig), ook voor de televisie, als er een programma is wat ik wel leuk vind maar ik mijn volle aandacht niet voor nodig heb. Ik strijk ook niet graag met de kinderen in de buurt, ze kunnen het niet laten om er toch rond te drentelen en ik heb dan veel te veel schrik dat ze gaan struikelen over de draad of zich zouden verbranden. Ze liggen wel normaal gezien ten laatste om 20u in bed dus dan heb ik nog tijd genoeg. Ik heb me wel zo een stoomgenerator aangeschaft, strijkt veel beter, en bij mij moet het rap gaan, geen minuut per stuk hoor!
Ik heb ook een vast strijkmoment: vrijdagnamiddag, een deel als de kinderen nog op school zijn, een deel als ze terug zijn.
Ik doe m’n best het zo ‘economisch’ mogelijk aan te pakken: alles wat zo van de draad kan zonder te strijken, vouw ik meteen op. Idem voor hetgeen dat uit de droogkast komt (gebruik van droogkast beperk ik om ecologische redenen). En enkel het hoogst noodzakelijke wordt gestreken. Zo kan ik de strijk voor 6 man toch meestal beperken tot een uur of 2, 3 per week.
Als ik alleen ben, gaat er loeihard muziek op en zing ik mee, anders ga ik teveel nadenken tijdens het strijken. Als ik niet alleen ben, gaat de draadloze kopelefoon soms op 🙂
Het wegsteken achteraf vind ik nog het lastigst, maar de kleinsten kunnen het zelf nog niet netjes genoeg, anders is het de moeite niet dat ik strijk…
Een machine strijken? Fameuze strijkplank moet jij hebben daar 🙂
Bij ons is het maar voor twee, maar veel strijken doen we niet: alles wat zo van den draad kan (we hebben nen draad) vliegt na netjes opvouwen de kast in, broeken, truien, ondergoed, t-shirts, you name it. De ‘werkkleren’ worden wel gestreken natuurlijk: hemden en deftige broeken. Ik heb ook hemden die je niet hoeft te strijken: die komen kreukvrij uit de machine. Maar wist ik nu toch maar op voorhand wat voor kwaliteit ik in huis haalde, ik kocht niets anders meer!
Binnenkort tijd voor kind 1 bij ons, het zal allemaal wel veranderen dan (neem ik aan). Hoewel, babykleerkes strijken? Moet dat echt?
kijk dat zijn zo van die momenten dat ik toch een beetje compassie met u krijg ;-).