Ongerust in het kwadraat

Mijn wederhelf is nogal koppig als het op dokters aankomt in die zin dat hij weigert ze te laten komen, laat staan dat hij er naartoe zou gaan.

Gisterennamiddag is hij veel te vroeg van zijn werk teruggekeerd, volledig kapot van de koorts en de pijn en nog mocht ik de dokter niet bellen. Ik wist van niet beter of hij had nog/opnieuw last van zijn keel van nieuwjaardag.

Toen ik gisteren ging slapen ruikte de kamer naar ‘ziek’. Ik kan het niet beter zeggen, zo’n geur die ook in de ziekenhuizen hangt en die niet komt van ontsmettingsmiddel. De geur van zieke mensen. Deze ochtend was die geur er nog steeds en dus vroeg ik aan Michel waar hij nu last van had. ‘Mijn been’ was het antwoord ‘een ontsteking’.

Protest ging niet meer geholpen hebben. Ik heb hem gezegd dat ik dus onmiddellijk de dokter zou bellen zodat die zou langskomen en dat heb ik dan ook gedaan. Raar genoeg kwam er deze keer geen protest, dus hij moet zelf toch al gemerkt hebben dat het misschien toch niet iets was om gewoon uit te zieken.

Deze middag, na het telefoontje naar de dokter, ben ik erop uitgetrokken met de kinderen (kwestie om hier toch een beetje rust in huis te brengen) en toen ik vanavond terugkwam was het verdikt gevallen: een bacteriële infectie.

Ik moet toegeven dat ik serieus ongerust ben. Niet alleen voor Michel want als de antibiotica geen effect krijgen dan moet hij naar het ziekenhuis, maar ook voor mij en de kinderen. Zo’n dingen zijn toch serieus besmettelijk en eigenlijk ben ik daar zeer bang voor.

Sebiets de lakens allemaal wassen en verse, aparte lakens voor Michel op bed leggen zodat we zeker niet onder dezelfde lakens slapen. Een apart donsdeken en zorgen dat we alles goed ontsmetten dat ermee in aanraking komt. Voor de rest weet ik het eigenlijk ook niet goed, dus duimen dat er morgen al verbetering inzit.

5 gedachten over “Ongerust in het kwadraat”

  1. Als ik daarstraks zijn post las vandaag deed de uitgebreidheid van de infectie me eerst aan flebitis, maar later aan wondroos denken.

    De antibiotica z’n werk laten doen, hygiëne in acht houden en zeker een arts laten opvolgen.

    Hopelijk “pakt” de AB goed, is ze redelijk te verdragen en hoeft hij niet naar het ziekenhuis. Maar soms is dit nodig om dmv een gerichtere infuustherapie het zaakje te bestrijden.

    Een verpleegkundige.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *