Ze zijn dus weer begonnen en ik ben al geweest. Niet omdat ik dat zo leuk vind, wel omdat ik dingen nodig had.
Nu, ik schrijf ‘ik’, maar ik bedoel eigenlijk vooral Zelie en in mindere mate de drie andere kinderen.
Zelie is, zoals u inmiddels weet, de oudste en ze groeit (gelukkig) nog altijd. Ze is acht en past perfect in het maatje voor achtjarigen (128, that is), maar ze is er langzaam maar zeker aan het uitgroeien. Vooral truien, daar begint ze een tekort aan te hebben.
Vorig jaar waren truien niet echt nodig. De winter is nooit echt koud geworden en de winter T-shirts met lange mouwen waren meer dan voldoende, vooral omdat Zelie niet van de meest kouwelijke personen is. Deze winter is al een pak kouder en vandaar dus dat ik gemerkt heb dat ze truien nodig heeft, temeer dat een aantal truien van vorige winter nu niet meer passen.
Gisteren was de eerste soldendag en ik heb ’s ochtends de kinderen zo rap mogelijk in de auto gestoken om naar Oudenaarde te rijden. Er is daar nl. een kinderwinkel die vanaf dag één 50% geeft, mooie merken/kleren heeft en dus is het wel de moeite om eens tot daar te rijden. OK, het heeft me uiteindelijk een bom geld gekost, maar de buit is mooi en nuttig en aan een gemiddelde van € 39/stuk kon ik niet sukkelen.
In de namiddag zijn we er weer opuit getrokken, ditmaal op jacht naar schoenen. Uiteindelijk vijf paar schoenen gekocht aan een gemiddelde van € 40/paar, dus ook de moeite waard. Eigenlijk moest ik schoenen hebben voor Zelie en Anna en ben ik buiten gekomen met schoenen voor Louis (wijze jongensbotten), Jan (bleek dat zijn huidige schoenen eigenlijk gruwelijk krap zaten) en drie paar voor Anna (één winter, twee zomer). Voor Zelie moet ik dus nog schoenen vinden en dat gaan we morgen proberen.
Voor mijzelf had ik maar twee dingen nodig en dat zijn twee paar schoenen. Ik zit rats door de twee paar en ben ze tot nu toe blijven dragen met in het achterhoofd ‘als ik uit de plassen blijf dan blijven mijn voeten misschien droog en als de mensen van niet té dichtbij kijken zien ze toch niet dat de schoenen kapot zijn én het zijn binnenkort solden’. Eén paar (zwarte) botten heb ik inmiddels gevonden, oef. Het tweede paar zouden bruine bottine-achtige schoenen moeten worden. Ik weet exact welke ik wil en waar ze te koop stonden. De vraag is nu uiteraard of ze ze nog hebben in die winkel én in mijn maat.
Als ik niet echt iets nodig heb probeer ik de solden te vermijden: te druk en te ambetantig. Ik ga nooit naar de solden gewoon ‘om te kopen’, alleen doelgericht. Behalve op het ganse einde van de periode, als de prijzen met 70% verminderd zijn, dan durf ik nog wel eens een favoriete winkel binnen te stappen gewoon om ‘iets’ te kopen, zien of ze nog iets liggen hebben dat ik wel zou willen hebben. Tot nu toe heb ik eigenlijk al veel sjans gehad. Eens zien wat het dit jaar wordt. Nog een kleine vier weken wachten dus.