Zesde zintuig

Sinds de geboorte van Zelie heb ik mij de gewoonte aangekweekt om voor het slapengaan nog eens te gaan kijken: zien of ze nog ademde, goed toegedekt was en gewoon om haar te zien: niets zaliger dan naar uw slapende kinderen kijken, nietwaar.

Het ritueel is doorgetrokken bij elk volgend kind en nu ga ik langs vier bedjes voor het slapengaan. Of beter, ging ik langs vier bedjes, tot Anna een jaar geworden was, toen stopte ik dat ritueel gedeeltelijk.

Een paar weken nadat Anna een jaar geworden was, toen ik ging kijken op Zelie en haar kamer voor het slapengaan, werd Anna wakker met alle gevolgen vandien: huilen, moeten uit haar bed nemen en alle miserie om haar weer in bed en aan het slapen te krijgen.

Ik dacht er niets van. Het gebeurt wel meer dat kinderen plots weer wakker worden als ze de nacht al doordoen, dus de volgende dag herhaalde ik mijn ritueel en lap, ik had het weer zitten: Anna werd weer wakker. Een week heb ik mijn ritueel nog gevolgd en toen ben ik ermee gestopt voor wat Anna en Zelie hun kamer betrof.

Of het nu vroeg in de avond was of later, of ’s nachts, gelijk wanneer ik binnen kwam werd Anna wakker. Alsof ze ‘voelde’ dat ik er was. En telkens dus een hele cinema. Dus stopte ik maar om daar binnen te gaan. Toch voor een tijdje.

Een paar weken later probeerde ik mijn bezoekje opnieuw in te voeren, maar geen sjans: ze werd nog steeds wakker. Ik heb dat zo’n half jaar gedaan: aantal weken niet binnengaan, dan een paar dagen wel en telkens werd ze opnieuw wakker. Haar zesde zintuig maakte haar wakker als ik binnen kwam.

Ik vond dat wreed erg, voor mij en ook voor Zelie, want nu kon ik Zelie ook geen nachtkus meer geven. Niet dat zij dat merkte: ze slaapt altijd mooi door, maar toch.

Tot een drie maanden geleden: ik ging nog eens binnen en Anna werd niet wakker. Doodcontent was ik. En de volgende dag bleef ze ook mooi slapen en sindsdien heb ik mijn avondritueel in ere kunnen herstellen.

Sindsdien ga ik opnieuw weer langs bij alle vier de kinderen: eerst de jongens een kusje geven en mooi toedekken, daarna naar de meisjes voor een kusje en toedekken. Ik geniet weer volop.

4 gedachten over “Zesde zintuig”

  1. Mooi,deed ik ook !!!Mijn ouders hadden ook die gewoonte ons toe te dekken als ze naar bed gingen,omdat we met acht waren verdeelden ze de kamers.Mijn moeder nam altijd de kleinsten voor haar rekening,mijn vader deed
    ons kamer (ik was de oudsteà.Dat gaf me wel een veilig-nest-gevoel ,te weten dat ze laat nog eens langs kwamen(ook al besefte ik dat niet tenvolle)

  2. Nu doe ik dat zo gelijk niet meer, behalve bij de jongste (nu is het eerder van “zou je die pc niet eens afzetten en ook in uw bed kruipen”)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *