Maatje 38

Dat is niet mijn maatje, al lang niet meer. Ik denk dat het geleden is van mijn zeer vroege jaren als twintiger en sindsdien zit ik erover.

Persoonlijk heb ik daar geen enkel probleem mee. Het maatje dat ik heb, daar ben ik wreed content van en dat is relatief stabiel. Ik heb van mijn leven nog nooit een dieet moeten doen om het te behouden en gelukkig maar want ik denk niet dat ik er het karakter voor zou hebben: ik eet veel te graag.

Maar het is altijd wel plezant om een winkel binnen te gaan, met van die doorwinterde verkoopsters die elke klant zijn maat zien van bij het binnenkomen en altijd al juist geweest zijn. Die willen mij nog altijd een 38 in mijn handen stoppen en hoe hard ik ook zeg dat dat mijn maat niet is, tot ze het bewijs van het tegendeel zien weigeren ze mij een andere maat te geven.

Mijn moeder zei indertijd dat ik een ‘valse magere’ was en eigenlijk is daar wel iets van aan, want toen ik een maatje 38 had, toen stopten ze mij ook een kleinere maat in mijn handen.