Kwestie van waarschuwing kan dat dus tellen: ‘k ga hier een potje zagen dus als ge niet geïnteresseerd zijt, niet verder lezen. Zo simpel als bonjour.
Sinds mijn tandontsteking gaat het eigenlijk niet. Wanneer mogelijk ben ik op tijd in bed gekropen, maar het vele uithuizig zijn de laatste weken heeft me de das omgedaan. Vorige zondag serieus gestuikt maar er echt bovenop ben ik niet.
Een snotvalling die niet overgaat, mij serieuse koppijn bezorgt en maakt dat ik mij door de dagen sleep. Ik ben moe, lastig, ambetant en kan nergens tegen. Vrijdagochtend zelfs wakker geworden met tandpijn en ik dacht: niet weer hé, maar het is gelukkig mijn tand niet, alleen de zenuw die er naartoe leidt en door mijn barsende koppijn doorklopt tot in mijn tand.
In tegenstelling tot toen ik tandpijn had helpen pijnstillers nu wel, maar leuk is anders. Vorige week was het gelukkig kalmer en zat ik op één dag na telkens ten laatste tegen half elf in bed … waar ik als een blok in slaap viel.
Een opeenstapeling dus van teveel op te korte tijd en ik vrees dat het nog even gaat duren vooraleer ik erdoor ben, maar gelukkig is mijn agenda relatief leeg voor de komende weken.