Ik ben zielig ik. Echt waar.
Er is een fuif in de Culture Club vanavond waar ik al een tijdje naar uitkijk. Het plan was simpel: een paar vrienden, een hapje eten en dan de beentjes uitslaan op een gezellige avond/nacht. Eens goed uit de bol gaan.
Maar dan loopt het een na het ander mis: de vriendin vond tot en met gisteren geen babysit voor de kinderen dus valt die al af en Michel heeft nogal veel rugpijn de laatste tijd en is vanavond, na een namiddag digitale beurs, opnieuw geradbraakt.
Blijven over voor een leuke avond uit: mezelve. Ware het niet dat ik een beetje moreel verplicht ben om te gaan en dat ik misschien ga moeten helpen aan de ingang en zo, dan kroop ik nu in mijnen pijama en nestelde ik mij voor de TV om naar de zaterdagavond detectives te kijken. In plaats daarvan kruip ik sebiets in mijn bad, zal ik mij opkleden en dan met de fiets tot daar rijden.
Eén positieve noot: de meeste feestjes waar ik geen zin had om naartoe te gaan vallen als de beste uit. Dus met een beetje geluk kom ik maar morgen in de vroege uurtjes thuis. Zoniet zit ik op tijd in mijn bed: we hebben nu eenmaal volk morgen dus zal het geen kwaad kunnen om een beetje uitgerust te zijn.