Eerste uren

Vannacht was hij bijna vertrokken, ondertussen heb ik deze morgen al een eerste bericht gehad dat hij in Rome zat. Maw: hij heeft zijn (eerste) vlucht niet gemist en is inmiddels onderweg naar het verre Amerika. Het vroegste dat ik opnieuw nieuws kan verwachten is om half negen vanavond, maar zolang ik geen nieuwsberichten lees van neergestorte vliegtuigen ben ik gerust in 🙂

Deze ochtend is alles ook supervlot verlopen. Misschien juist omdat den anderen er niet is dat de kinderen extra goed meewerkten. ’s Ochtends kan dat namelijk serieus verkeren, kwestie van een paar kinderen met ochtendhumeur (Louis en Jan), ook al is dat in vertraagde versie (Jan is het eerste half uur normaal gezien super vrolijk maar daarna slaat dat serieus om), maar deze ochtend was er geen sprake van enig ochtendhumeur of toch niet in de mate van anders.

Zelie, Louis en Jan zijn eens niet in bed blijven hangen terwijl ik moest zagen om op te staan, hebben zich rap aangekleed, zijn alleen naar beneden gegaan om de tafel te dekken en te eten en dus moest ik mij enkel bezig houden met Anna en mijzelf. Door de vlotte medewerking had ik zelfs nog tijd om zelf rap in bad te gaan en mijn haar te wassen. Luxe.

Eens beneden moest ik uiteindelijk toch Jan nog helpen (hij wist niet wat hij wou eten), maar daarna at hij vlot door en Anna was deze keer ook geen probleem, want zij kan het serieus rekken als ze wil. De drie oudsten hebben dan mooi hun boekentas klaargemaakt terwijl ik nog verder voor Anna en voor mijn eigen ontbijt zorgde en we waren mooi op tijd buiten de deur.

Als dit het scenario is voor de rest van de week, dan zie ik het weer volledig zitten. Alle negatieve gevoelens van de voorbije dagen zijn op slag verdwenen met zo’n voorbeeldige kinderen. Eens zien dus hoe lang ze het gaan volhouden 🙂