Jan en Anna kijken naar Dumbo in afwachting dat we Zelie en Louis terug gaan afhalen van de scouts.
Opeens hoor ik Anna zinnetjes fraselen. Zo telkens een zinnejte, korte pauze en opnieuw een ‘antwoord’zinnetje. Dus kijk ik.
Anna zit in de zetel, met haar hand aan haar oor, haar hoofd een beetje schuin/half op haar schouder, heel geconcentreerd te ’telefoneren’ met haar peperkoek. Als ze mij ziet kijken verschijnt er een grote glimlach, toont ze mij haar peperkoek/telefoon en zegt ‘papa’.
Oooh 🙂
Mooi!
mooohhh da’s inderdaad superschattig. en fijn ook voor de papa om te weten dat hij weldgelijk gemist wordt.
Zo lief!!!
ontroerend mooi!
Zo lief!!!
Kan het me zoooo voorstellen superschattig 🙂