De ene dag ne keer zo, den volgende dag nekeer anders. Slecht nieuws vandaag. Niets dramatisch maar desalnietemin slecht nieuws.
‘k Was al eeuwen aan het vragen dat Michel zou checken om welk uur hij dinsdag zou landen en vandaag wist hij het me eindelijk te vertellen: hij landt niet dinsdag. Hij vertrekt dinsdag, in Miami, wat concreet betekent dat hij, met de vliegtijd en het uurverschil, pas woensdagvoormiddag landt. Woensdag. Niet dinsdag. 11 dagen weg, niet 10 dagen.
‘k Ben niet vrolijk, dat kan ik u verzekeren.
Hey Sandra,
als het enige troost mag zijn, mijne man is 14 dagen weg… Hij vond het nodig alle namahners te zien toekomen en te zien vertrekken 😉 Gelukkig heb ik de blog van Michel, zodat ik het gevoel heb toch wat mee-te-beleven… Succes daar en moed!! Zoals de kindjes: hoeveel keer slapen nog…?
bedankt Mieke. Het is niet de tijd op zich waardoor ik depri wordt. In principe mocht hij even goed twee weken weg geweest zijn. Het is dat er een extra dag is bijgekomen en het is die extra dag die mij de das omdoet. Enfin, tegen morgen heb ik er mij al in geschikt, vandaag moet ik nog even bekomen 🙂
Ik kan mij zeer levendig voorstellen dat je je niet vrolijk voelt. Courage! Probeer in elk geval van het verjaardagsfeest morgen te genieten en wens Louis alvast een bijzonder gelukkige 7de verjaardag.
Kop op San! Al voel ik mij megaschuldig, want ik ben nog niet op bezoek geweest, al heb ik daar een échte reden voor, geen smoes dus: ik heb een driedubbele angina (nu overdrijf ik) en sinusitis tegelijk. Altijd hetzelfde, als Miss ne keer drie dagen achter elkaar uitgaat is het van dattum: ik zweer het u, zo wil je me NIET zien. Mijn kop doet zo’n pijn dat ik zelfs op zondagochten uit mijn bed kruip in plaats van uit te slapen.
Aargh..gedeeld leed is half leed. Hoop ik! Dikke knuffel!
Hoi San, ik lees al een tijdje je blog mee, maar wil nu toch reageren. Ik heb ook een man die regelmatig voor z’n werk naar het buitenland moet. En zolang dat in de week is, vind ik dat nog niet eens zo erg, de kinderen zijn dan naar school, zelf heb je je werk en je zit echt in een routine. Maar die weekends vind ik altijd superhatelijk. Enja, vooral de eerste dag kan ik mij ook altijd behoorlijk zielig voelen. Maar uiteindelijk valt het altijd mee en kan ik nadien trots zijn op mezelf dat ik het weer eens zo goed vanaf heb gebracht! Binnenkort is mijn ventje trouwens ook weer een tiental dagen weg… zucht op voorhand al. Nog eventjes op je tanden bijten dus en dan is jullie gezinnetje weer herenigd!