Vanaf ik mij kan herinneren is het Eurovisiesongfestival iets dat ik heb bekeken met mijn ouders, broer en zus. Een avondje met onze ouders voor de TV, met zelfgemaakte puntenlijsten en voorspellingen doen en alles. Wreed gezellig dus.
Tijdens mijn laatste jaren humaniora en mijn eerste studentenjaren was het wat verminderd, tot ik den anderen tegenkwam: hij keek altijd en ik ben opnieuw beginnen meekijken. Een jaarlijks vast onderdeel. Sommige jaren was het gewoon ons tweetjes, andere jaren in groep en dat laatste vond ik toch het leukst. Commentaar geven op de liedjes, samen lachen of supporteren.
Het Eurovisie is voor mij eigenlijk meer synoniem met gezellig samenzijn dan dat het over het festival zelf gaat. En vanavond is het nog eens enkel Michel en ik die samen kijken en dus vind ik het een pak minder leuk. Niet het gezelschap dus, wel het festival zelf en het feit dat vele liedjes zo saai zijn helpt al helemaal niet.
Maar het positieve: Zelie wordt al 9 jaar dit jaar en ik denk dat volgend jaar de tijd is aangebroken voor haar om eindelijk te mogen opblijven om mee te kijken. Dan kan Michel nog eens puntenkaarten maken, zetten we de chips en cola klaar en installeren we ons voor de TV met de nodige kritische (en sarcastsise) instelling om de avond door de komen.
Ik kijk er nu al naar uit.
Ja, we hebben dat in groep kijken niet meer georganiseerd….