Stress weg

U opjagen in dingen waar ge toch geen vat op hebt, dat is nutteloos. Het hoofd weet dat, maar de emoties willen dus niet altijd mee.

Er was stress over dingen die nog (meer dan?) drie maanden weg zijn maar nu al ongeveer moeten geregeld worden. Na vrijdag is daar al een pak van weggevallen. De uren voor ballet zijn bekend, die voordien dus nog niet bekend waren, en dus kon al iets meer vastgelegd worden.

Zaterdag viel nog een pak van mijn schouders: nog twee activiteiten vastgelegd en zo is het hele schema ongeveer al op zijn plaats gevallen.

Die stress van de zaterdagvoormiddag heeft evenwel nog eventjes aangesleept: ik moest de muziekschool voor Zelie van volgend jaar vastleggen. Ze doet dan zowel AMV (tweede jaar notenleer en zang en zo) als haar eerste jaar instrument. Met de uren te kennen van ballet kon het uur voor haar instrument (saxofoon) nu ook vastgelegd worden. Edoch! Zaterdag was het opendeur dag en er was mij langs alle kanten gezegd dat, als we (ten laatste) op die dag de leraars niet konden vastleggen, dat de kans groot was dat je nadien enkel nog de uren kon kiezen die ‘overschoten’ en met het strakke schema van vier kinderen was dat nu iets dat ik niet wou riskeren.

Om 9u15 stond ik met Anna, Louis en Jan in de muziekschool. Het was nog kalm en op minder dan een kwartier was Zelie ingeschreven. Tien minuten later hadden we de lerares AMV al gelokaliseerd en haar uren vastgelegd (deel één geslaagd). Na een uur wachten hadden we nog steeds geen teken gezien van de leraar saxofoon en gezien ik Zelie moest afhalen van de turnles moest ik mijn poging dus staken.

Tweede poging, een 45 minuten later. Jan op de turnles, Zelie en Louis op de tekenles dus ik met Anna naar de muziekschool. De opendeurdag was in volle gang. Een massa volk en hectisch tot en met. Info gevraagd en bleek dat de leraars saxofoon juist een optreden hadden gegeven en dus ‘ergens’ rondliepen. Samen met Anna dus een groot deel van het gebouw doorzocht, maar niets te vinden. Het was tijd om weer op te stappen (Jan afhalen) toen Anna nog naar het toilet moest. Gelukkig, bleek achteraf, want net toen we het toilet buitenkwamen en ik nog één blik rondwierp zag ik de leraar saxofoon: hij nam net zijn plaats in achter een tafel om mee te helpen.

De mens aangeklampt, hem het inschrijvingsformulier laten invullen en hij heeft de gegevens van Zelie overgeschreven én het kan op het uur dat wij willen. Joepie!

Nu moet nog enkel één activiteit definitief worden vastgelegd: tekenles voor Louis. Volgend jaar gaat Louis les volgen bij iemand privé. Vrijdag mocht hij ‘proef’meetekenen en het verliep blijkbaar zeer goed. Nu nog eens kijken welke uren zullen genomen worden, maar aangezien het voor Louis is, valt zo goed als elk uur op elke dag goed, dus daar heb ik absoluut geen stress over.

Voila zie. Zo weten we volgend jaar weer wat doen.