Het einde is nabij

Van de Gentse Feesten dus. Ge moet daar nu niet plots iets meer dramatisch achter zoeken.

Nu ja, eigenlijk hebben wij, zijnde de kinderen en ik, ze vanavond afgesloten. Op maandag is er toch niets meer te doen voor kinderen: circusfestival is afgelopen sinds vrijdag en Puppetbuskers en MiramirO hadden allebei hun laatste dag vandaag. Vorig jaar hebben we dan zo’n maandagnamiddag rondgelopen op de Feesten en het is toch maar triestig en de kinderen meenemen naar één of ander optreden, dat zie ik nog zo niet direct zitten.

Maar vanavond hebben we afgesloten in schoonheid … en laatheid: nog een laatste dag genieten van MiramirO. We hebben de namiddag doorgebracht op de Sint-Baafssite en het Spaanskasteelplein, zijn naar huis gekomen om iets te eten en dan zijn we met ons vijven terug gegaan om verder van de optredens te genieten. We hebben nog een paar pareltjes mee kunnen pikken: de fantastische sprongen in The Bounce, nog een stukje Living Room: een fantastisch stukje koorddansen, een ballet op koord en soms zelfs in spiegelbeeld en daarna de gekke paarden en ruiters van The Horsemen. Na het etenzeer mooie flamenco en zo veel meer in Un Poco Carmen om de avond af te sluiten met Menus Larcins en dus achter een reuzenhand aan te lopen om te zien waar het volgende stukje zou gespeeld worden.

Tegen 23u dus naar huis terug gekeerd met drie kinderen. Er waren vriendjes aanwezig van Zelie en Louis en Zelie mocht nog voor één voorstelling bij hen blijven. Achteraf zouden zij dan Zelie thuis afzetten. Cliffhanger vond ik namelijk ook een ideale voorstelling om met kinderen naar te gaan kijken en het was Zelie volledig gegund. Had ik een babysit gevonden voor vanavond, dan had ik ook nog eens gekeken samen met Zelie én Louis, maar Anna en Jan moesten dringend naar bed en zodus zijn wij naar huis gegaan.

Ondertussen is het laatste kuiken ook thuisgekomen. Op de valreep hebben ze nog een bui op hun hoofd gekregen, maar blijkbaar nét op het moment dat de voorstelling afgelopen was. Qua timing gesproken.

Morgen zal het dus kalm zijn en ik denk dat we niet verder gaan dan twee straten verder: Bataclan II heeft morgen zijn laatste dag en hoogstwaarschijnlijk sluiten wij de feesten daar af … als het niet regent natuurlijk.

Maar het werd tijd dat het gedaan is: Anna weet niet meer waar ze staat van vermoeidheid (één keer een middagdutje gedaan op tien dagen én veel late avonden), Jan volgt op een haar na en eigenlijk kunt ge mij ook ongeveer bijeenvegen. Vanaf overmorgen er opnieuw dus een beetje routine insteken en het eerste dat terugkomt is het middagdutje voor Anna … en ik denk dat ik er hier en daar ook wel eentje zal meepikken.