Als kinderen naar het buitenland gaan moeten ze een identiteitskaart hebben met hun foto op. Die is dan twee jaar geldig. Al goed en wel, denk ik dan, als het al kinderen zijn want eenmaal de echte babyfase voorbij veranderen ze wel, maar blijven ze herkenbaar. Maar wat als het nog baby’s zijn? Ik zou de mijne alleszins twee jaar later er niet echt meer in herkennen hoor.
Maar we wijken af. Waarom ik hierover begonnen was? Awel, gisterenavond viel mijnen frank dat Anna, Jan en Louis nog zo geen identiteitskaart hadden. Zelie had er al één van toen ze op kamp is gegaan met de scouts (ze zijn naar Nederland gegaan), dus dat was al in orde. Nu de andere drie nog.
Deze voormiddag dan maar opgetrokken naar het Zuid. Eerst naar de fotograaf om gruwelijk veel geld te betalen voor pasfoto’s. Gruwelijk veel vind ik want behalve dat ene fotoke hebben ze dat niet meer nodig hé. Dat was in het shoppingcentrum en vandaar was het dus maar het plein oversteken naar de stadsdiensten.
We hadden geluk: er was maar één wachtende voor ons en dus was het zo goed als direct aan ons: een mooie bezetting van de loketten en dan gaat het wel vlot.
En zo stonden we een uur later weer thuis, volledig in orde. Nu kunnen ze dus ook twee jaar voort met die kaarten. Ge kunt nooit weten dat we volgend jaar nog eens het zot in onze kop krijgen en op reis willen gaan.
Jaha, Janne heeft een paspoortje met een foto op van toen ze 7 weken was. Ze lijkt er uiteraard langs geen kanten meer op. Het is ook de lelijkste foto die er ooit van haar genomen is en idd gruwelijk veel geld dan. Maar het is nog meer dan een jaar geldig, haha!
Nog een geluk dat je eraan hebt gedacht, anders had het niet zo prettig geweest op Zaventem!!! Ook fijn dat het vlot ging aan de loketten, heb daar van’t jaar al eens héél lang moeten aanschuiven voor een paspoort…
Kan uwe ‘andere’ geen pasfoto’s maken? Die kan toch goed overweg met een camera? Laten maken kost inderdaad veel geld. Maar die fotootjes komen nog wel van pas, toch? Ik herinner me van vroeger dat er altijd wel een fotootje nodig was hier of daar: een Grabbelpas voor korting op vakantieactiviteiten, een lidkaart van een of andere sportclub met foto erop, pasje van hier, pasje van daar… En anders: bij in ’t fotoalbum als herinnering hoe ze er ’toen’ uitzagen… 🙂
zelf pasfoto’s maken is gegarandeerd miserie; zelfs naar zo een ‘kotje’ gaan in het station (wat ik ooit eens gewaagd heb) zorgde voor een weerbarstig ‘njet’ van de stadsdiensten. De juffrouw aan het loket was (gelukkig voor haar :)) heel vriendelijk maar zag duidelijk aan mijn gezicht dat het mij voor geen meter aanstond. Uit pure miserie dan ook maar naar die veel te dure fotograaf in het Zuid getrokken waar heel mooi een briefje hing te pronken dat je er terecht kon voor geldige pasofoto’s. Ik heb er nu dus eentje op mijn pas staan met een ‘ietwat’ nijdige blik 😉
Wij hebben de foto’s zelf genomen.
Kindjes voor een witte muur gezet en daarna uitgesneden op het juiste formaat (+ grote van het hoofd, afstand van de rand,…).
En afgedrukt op fotopapier. Ze hebben niet gepiept.
Ze weten toch ook wel dat dat maar voor twee jaar is en dat ge met die kindjes toch niet naar een fotograaf moet zeulen?