Onze keuken is nog niet af, maar zo content dat ik er al van ben. Ongelooflijk. Vooral dan van de dingen die ik *absoluut* wou hebben … en gekregen heb.
Neem nu de stoomoven. Dit weekend had ik kippebillen gekocht maar had geen gelegenheid gehad om ze klaar te maken. Vanavond dan maar klaargemaakt in de stoomoven. Even in het boekje gekeken, stand en minuten gekozen, ingestoken zonder enige kruiden (stond in het boekje: pas kruiden als het eten er weer uit kwam) en als het klaar was geproefd. Awel, lang geleden dat ik zo’n lekker kieken gegeten heb: sappig en vol smaak, en het was niet eens een speciaal duur kieken, gewoon een van op de markt.
En dan onze vergruizelaar, zalig gewoon. Het kieken achteraf van vel en been ontdaan en geen afval in de vuilniszakken die de katten dan zouden openkrabben om eraan te kunnen. Gewoon alles in de pompbak, knopke indrukken en alle vuiligheid direct weg.
En dat extraatje dat Michel gekozen heeft, de kraan met dat lichtje in, ook wreed content van. Zeer gemakkelijk om hebben. Maakt alles veel klaarder en is eigenlijk zeer handig, al moet ik toegeven dat ik nogal sceptisch was toen hij daarmee aankwam. Indertijd dacht ik alleen: ’t is tenminste een schone kraan en zo geen mastodont waar hij eerst zijn oog op had laten vallen. Blijkt dat het dus niet alleen een wreed schone kraan is, maar nog wreed praktisch ook.
De kasten geraken meer en meer afgewerkt en krijgen dus meer en meer hun definitieve bestemming en dat is ook ongelooflijk handig. Eigenlijk ook handig dat we maar stukje bij beetje kasten krijgen. Op die manier moet ik ze niet allemaal tegelijk vullen en dan tot het besluit komen dat ‘die’ plaats eigenlijk niet de juiste is. Nu wordt een kast afgewerkt, blijft die een tijdje leeg tot we bekeken hebben wat er nog allemaal geen definitieve plaats heeft, en dan wordt op het gemak gekeken wat daar best zou passen. Nog geen enkele kast moeten herinrichten tot nu toe.
Oh ja, en heb ik trouwens al gezegd hoe vreselijk mooi ik het nu al vind?
’t Heeft lang geduurd en we hebben er zelfs jaren over gedaan om maar tot een kleur te komen, maar toen waren we er plots uit, vonden we de mensen waar we ons goed bij voelen om de keuken te zetten en alles valt nu mooi op zijn plaats.